Osela In Life

Η Αναδάσωση (=Κρύβε λόγια)
Τελικά βγήκαμε με το αμόρε της Ε. Είχα βάλει τα δυνατά μου να είμαι στην τρίχα, το κάνω αυτό όταν βγαίνω με ανθρώπους που δεν ξέρω ή που δεν χωνεύω. Λες και αν τους θαμπώσω με την εξωτερική μου εμφάνιση θα τους εντυπωσιάσω και ως άνθρωπος. Περίεργο, ε?
Τον περιεργαζόμουν την ώρα που μίλαγε. Δεν είχε τπτ άσχημο πάνω του, παρόλα αυτά δεν θα τον έλεγα ωραίο. Πρόσεξα τα χέρια και τα παπούτσια του, μου φάνηκαν οκ. Η Ε. τον κοίταγε κι έλιωνε κι ο Τ. μάλλον τον συμπάθησε (κι εσύ τέκνον Βρούτε?), πράγμα που μ’ εκνεύρισε ιδιαίτερα. Φυσικά εξακολουθούσε να μου μιλάει με προκλητικό ύφος (ήθελα να ‘ξερα αυτή η Ε. μόνο τα δικά μου βλέπει και ακούει?) «Εσύ Osela, δεν είσαι με κπν»? «όχι» (=αν είχα κπν εδώ θα ήμουν τώρα πανίβλακα?) «Ίσως σου φέρω γούρι και γνωρίσεις κπν σήμερα» «Λες?» (=πρώτον, αν είναι σαν εσένα να μου λείπει και δεύτερον, μοιάζω να ‘χω ανάγκη?!) «Πάντως τον φίλο μου προχθές τον έκανες 1000-0, τον ισοπέδωσες τον άνθρωπο» «Ε, όχι, τι λες τώρα?» (=το ξέρω ανόητε, και να φανταστείς ότι δεν προσπάθησα καν)

Στο Ίδιο Έργο Θεατές
Στο 2ο ποτό η Ε έπιασε κουβέντα με τον Τ. κι εγώ ξέμεινα με το αμόρε. Της ζήτησα ένα camel (λύγισα) κι αποφάσισα να μην μιλήσω αν δεν μου μιλήσει αυτός πρώτος. Το τσιγάρο για μένα χρησίμευε πάντα σαν μετρητής, και μάλιστα πολύ έγκυρος, αλλά θα το αναλύσω άλλη φορά αυτό. Περίπου στο μισό, το αμόρε έσπασε την σιωπή. Μιλήσαμε για ταξίδια και μίλαγε λες κι αυτός ήταν ο Κολόμβος ή ο Μάρκο Πόλο κι εγώ κανας μούτσος. Το κατάπια κι αυτό, ωστόσο, μαζί με 3 συνεχόμενες γουλιές βότκας. Ίσως να είχα χαλαρώσει, αν δεν είχε αυτό το ειρωνικό βλέμμα τις στιγμές που μεσολαβούσανε χωρίς να μιλάμε. Βλέμμα υπεροψίας, κυριαρχίας. Επιπλέον, είχα αυτή την περίεργη αίσθηση, δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, σα να διαδραματιζόταν μια δεύτερη, παράλληλη, σιωπηλή κουβέντα.

Ζήσαν Αυτοί Καλά…
Την Κυριακή ήρθε η Ε για καφέ και ήταν μες την τρελή χαρά. Και τι καλό που είναι το αμόρε, και τι έξυπνος, και τι το ένα και τι το άλλο…….. Χάρηκα πολύ που την είδα ευτυχισμένη και δεν της είπα ότι ο τύπος εξακολουθεί να μου φαίνεται bad news. Ας είναι. Προς το παρόν θα είμαι ο νάνος της Χιονάτης, παρά η κακιά βασίλισσα.
Το ΣΚ τους κάλεσα στο εξοχικό. Θ’ αγιάσω.

Ύστερα από πρόσκληση του Hades, παίρνω κι εγώ μέρος στο παιχνίδι με τα βιβλία.

Σε ίση απόσταση λοιπόν αυτή την στιγμή βρίσκονται στην μικρή βιβλιοθήκη δεξιά μου 2 βιβλία, το Jenseits von Gut und Bοse (=Πέρα απ' το Καλό και το Κακό) του Friedrich Nietzsche και το Die Bestimmung des Menschen (= Ο Προορισμός του Ανθρώπου) του Johann G. Fichte.

Το πρώτο γράφτηκε το 1885 και το δεύτερο το 1800, δηλαδή λίγο νωρίτερα. Τελευταία έχω την τάση να διαλέγω 2 βιβλία και να τα διαβάζω παράλληλα, μ' αρέσει αυτός ο ανορθόδοξος "διάλογος".

Ο Προορισμός του Ανθρώπου, Βερολίνο, 1800, μέρος Γ' "Πίστη" (Μέρος Α΄"Αμφιβολία", Β "Γνώση")

Στο Γ' μέρος, καταδεικνύει την εγκυρότητα του ηθικού πράττειν πέρα από τα υποκειμενικά κριτήρια του "εγώ".

σελ 123 (λέει ότι οι κυρίαρχες τάξεις επεκτείνουν και κληροδοτούν τα προνόμιά τους στους απογόνους τους, χωρίς ποτέ να πουν φτάνει)

"Μέχρι η καταπίεση να φτάσει εντέλει στο ανώτατο σημείο και να γίνει εντελώς ανυπόφορη και οι καταπιεσμένοι να ανακτήσουν από την απελπισία τις δυνάμεις τους, που το από αιώνες σβησμένο θάρρος τους δεν μπορούσε να τους δώσει. Τότε δεν θ' ανεχτούν πλέον κανέναν ανάμεσά τους που δεν θα αρκείται στο να είναι και να παραμένει ίσος μ' όλους. Για την αμοιβαία προστασία από την μεταξύ τους άσκηση βίας κι από την εκ νέου αναφαινόμενη καταπίεση, θ' αναλάβουν όλοι αναμεταξύ τους τις ίδιες δεσμεύσεις."

Πέρα απ' το Καλό και το Κακό, Μόναχο, 1885 (Ο ίδιος ο τίτλος του έργου δείχνει την οπτική που υιοθετεί εδώ ο συγγραφέας-πέρα από τις έννοιες της κοινής ηθικής, πέρα από τις απόλυτες αξίες που έχουμε κληρονομήσει από την ιουδαικοχριστιανική παράδοση.)

σελ 123, μέρος 7ο (Λίγο πριν απευθύνεται στους λόγιους, οι οποίοι πρέπει να μπουν στην υπηρεσία των δυνατών, σαν απλά όργανα γνώσης... Δεν θα έπρεπε να πιστέψουμε όμως ότι οι αμοραλιστές της αύριον δεν έχουν τις δικές τους αξίες. Στο έβδομο μέρος, ο Νίτσε επιδιώκει να τις απαριθμήσει και να δείξει σε τι διαφέρουν από τις μέτριες αρετές, για τις οποίες καμαρώνουν οι αδύνατοι.), παράγραφος "Εντιμότητα"

"Όλοι οι θεοί μέχρι σήμερα δεν ήταν τέτοιοι διάβολοι που έγιναν άγιοι και ξαναβαφτίστηκαν? Και τί ξέρουμε τελικά από εμάς? Και πώς θέλει να ονομάζεται το πνεύμα που μας οδηγεί (είναι ζήτημα ονομάτων)?

Προσκαλώ όχι 5, αλλά όλους τους συγκάτοικους του Οίκου, όσους δεν το έχουν κάνει ήδη, να πάρουν τώρα μέρος ( ή να κάνουν copy-paste.)

gnostos-agnostos, earth, george, diamond, liker also invited (special guest)

Κανόνες:

1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.

2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).

3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.

4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).

5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.

Η μέρα μου φάνηκε ατελείωτη! Μέχρι τις 9:30 είχα ήδη τελειώσει 2-3 πραγματάκια που έπρεπε να γίνουν άμεσα, αντικατέστησα μία συνεργάτιδα (στο γραφείο της, ευτυχώς), έριξα τον καφέ (τον δικό της, ευτυχώς) πάνω στα άπειρα, ατάκτως ειρημμένα έγγραφα (τα δικά της, ευτυχώς), σκοτώθηκα να τα σκουπίσω /καθαρίσω και ό,τι δεν κατάφερα να σώσω, απλά το πέταξα. Μετά απ' όλη αυτή την αναστάτωση, νόμιζα ότι η ώρα είχε πάει τουλάχιστον 11:30, αλλά μπα. Μέχρι τις 13:00 που μου τηλ η Ε, καθόμουν σ' αναμένα κάρβουνα, δεν ήθελα να την στεναχωρήσω. Όταν τελικά μιλήσαμε ήταν θυμωμένη, αλλά ψύχραιμη. Προσπάθησα να της εξηγήσω, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να καταλάβει. Μου είπε ότι εγώ τον πήρα απ' τα μούτρα και δεν του έδωσα κανένα περιθώριο εξαρχής. Και ότι αν θέλω να επανορθώσω σαν καλή φίλη που ξέρει ότι είμαι, θα προσπαθήσει αν τον πείσει (έλεος) να ξαναβγούμε αύριο. "Εντάξει, θα είμαι καλή" της είπα. "Osela δεν θέλω να είσαι καλή. Θέλω να συρθείς" "Οκ" "όχι οκ, Οsela, μου το υπόσχεσαι" "Εντάξει".

Θα ξαναρχίσω το κάπνισμα.

Κάτι μου λέει ότι αύριο θα χρειαστώ 1 τσιγάρο.

(Το Χρονικό Μιας Καταστροφής)

Είμαι με την Ε και το καινούριο amore της σ' ένα ροκ μπαράκι κι έχει έρθει κι ένας φίλος του. Το amore δεν το πολυσυμπάθησα -ως συνήθως-, αν και δεν έχω εντοπίσει ακριβώς τον λόγο. Μου φάνηκε μάλλον υπερβολικά καλός για να 'ναι αληθινός. Ψώνιο. Κι αυτός όμως, δεν πρέπει να πέταξε απ' την χαρά του που με γνώρισε. Ο φίλος του δεν ήταν άσχημος. Ούτε ξενέρωτος. Ούτε ψώνιο. Ήταν, πώς να το πω, σα να προσπαθούσε πολύ. Το κούραζε το θεματάκι. Περίμενα περισσότερα από έναν ψυχολόγο. Στην αρχή μιλάγαμε για τα ψυχολογικά πειράματα και μου άρεσε η κουβέντα, αλλά μέχρι εκεί. Μου είπε βέβαια ότι του άρεσε η τσάντα μου (και μου φάνηκε έξυπνο δόλωμα αυτό) -εννοείται δεν τσίμπησα.

Μετά από 2 βότκες και πολλές άγριες ματιές της Ε., αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στο αμόρε και τον ρώτησα 2-3 πραγματάκια για την δουλειά του, αλλά και πάλι μου φάνηκε επιθετικός, οπότε κάπου εκεί τελείωσε κι η δική μου υπομονή -είπαμε δεν καπνίζω κιόλας-. Άρχισε λοιπόν ένας διάλογος/διαγωνισμός ειρωνίας και σνομπισμού (εγώ δεν χρειάζεται να προσπαθήσω και πολύ, I' m a natural), που τελείωσε μ' αυτόν να μου λέει "για ξανθιά δεν είσαι και τόσο γλυκιά" , εμένα ν' απαντάω "όσοι μου το 'χουν πει αυτό με γούσταραν", τον ψυχολόγο να μας κοιτάει άναυδος και την Ε να παθαίνει 3 εγκεφαλικά.

Τουλάχιστον γυρίσαμε σπίτι μ' αυτοκίνητο κι όχι με ασθενοφόρο.

(Back Again)
Ενός Κακού ...
Αναστήθηκα λοιπόν, μετά από τόσες μέρες, σχεδόν 10!!! Μέχρι και στον γιατρό αναγκάστηκα να πάω, τέτοιο βήχα είχα. Βέβαια αν ήταν στο χέρι μου δεν θα πήγαινα, πάντα φοβάμαι ότι θ' ακούσω το χειρότερο.
Πας για μια γριπούλα, ένα κρυωματάκι και σε στέλνει για βιοψία -μακρυά από εμάς. Γυρισα στο γραφείο και παραδόξως δεν τα είχαν θαλασσώσει χωρίς εμένα. Το αντίθετο θα έλεγα. Τα βρήκα όλα μια χαρά. Τους απείλησα βέβαια ότι αν με συγχίσουν θα βήξω πάνω τους, κι αυτό τους έδωσε κπ κίνητρο θα 'λεγα.


...Μύρια Έπονται
"Ο Internet Explorer δεν μπορεί να εμφανίσει την σελίδα". Εδώ και μέρες. Τα νεύρα μου. Γιατί????
Τώρα γράφω απ' το εφεδρικό laptop, ένα άσχημο HP, το οποίο όμως μια χαρά με εξυπηρετεί στην ανάγκη. Άρα έχει πρόβλημα το laptop μου, αφού η σύνδεση λειτουργεί στο εφεδρικό (σαίνι είμαι ε?).

Just Shoot Me
Έχω να καπνίσω 3 βδομάδες κι ο Φυγάς μου λέει να πάμε στην Τυνησία. Πώς να το αντιμετωπίσω τώρα αυτό? Πόση ψυχραιμία να δείξω?


I missed you all,

Φιλάκια!