Osela In Life

Την προηγούμενη βδομάδα πήγα στο εξοχικό, πέρασα τον περισσότερο χρόνο μου στην παραλία, όπου γνώρισα και 2 κοπέλες απ' την Ταυλάνδη (η μία με τακούνια έφτανε μέχρι τον ώμο μου). Δούλευουν στο spa ενός ξενοδοχείου -take a wild guess ποιανού είναι το ξενοδοχείο- μου λένε οτι δεν είχουν παρέες, είμαι κι εγώ πονόψυχη και τις καλώ ένα βράδυ για ποτό με την Μίνα.

Στο πρώτο ποτό ήταν σχετικά σοβαρές. Μιλούσαμε για τη ζωή στην Ελλάδα, την Ταυλάνδη κλπ. Εγώ βέβαια είχα και το άγχος να δω τον μπαρμαν απ' την προηγούμενη φορά -πώς φαίνομαι? με κοιτάει? να καθίσω προφίλ? -οπότε πολλά δεν τα πρόσεχα. Στο δεύτερο ποτό άρχισα να συνειδητοποιώ οτι η κοντούλα ταυλανδέζα δεν τριβόταν απλά στον τύπο που καθόταν πίσω της, αλλά σε όλους. Όλους όμως. Η Μίνα άρχισε να με αγριοκοιτάει "ρεζίλι θα γίνουμε μ' αυτές, τί το 'θελες και τις έφερες..." Ήδη στο τρίτο ποτό είχε γνωρίσει όλη την παρέα πίσω μας και φαινόταν να προχωράει το πράγμα. Στο μεταξύ η Μίνα είχε υπό έλεγχο την άλλη ταυλανδέζα (νόμιζα). Οκ, σκέφτομαι, ας κάνω κι εγώ φόκους στο τυπάκι μου, που μου χαμογελάει. Too late.

Πλησιάζω στο μπαρ, έρχεται προς το μέρος μου, λέμε 2-3 κουβέντες και τσουπ, πετάγεται απ' το πουθενά η ψηλή σιγανοπαπαδιά. "hi, i'm sam" (αυτό το όνομα αντρικό δεν είναι???και αμερικάνικο???). Στρογγυλοκάθεται, ανάβει τσιγάρο και τον κοιτάει. "screwdriver, please" (είχατε και στο χωριό σου screwdriver, βλαμμένη). Αναγκαστικά μιλάμε όλοι μαζί, αλλά σταδιακά αυτή ρίχνεται εντελώς στο τυπάκι μου κι εγώ δεν τα μπορώ αυτά, δεν είμαι και τύπος που μπαίνει σε διαμάχες και χαζά, οπότε μιλάω με τη Μίνα για λίγο, πληρώνω, και φεύγω. Από μέσα μου βράζω βέβαια, αλλά απ' έξω κυρία και ψύχραιμη.

Πηγαίνουμε στο άφτερ, ακόμα δεν είναι ούτε 4. Πίνουμε γρανίτα φράουλα με βότκα, κοροιδεύουμε τον κόσμο και γελάμε. Ξεχνιέμαι. Χαλαρώνω. Μου έρχεται μην "μόλις κλείσαμε, τί κάνεις?" (σε βρίζω στη μίνα και γελάμε) "είμαι στο άφτερ με τη Μίνα". Σε κανα 10λεπτο ερχεται με τους υπόλοιπους απ' το μαγαζί, αλλα κάθεται μαζί μας. "Γιατί έφυγες?" (με δουλεύεις?) "είχε πολύ κόσμο και κουράστηκα" με κοιτάζει έκπληκτος. Προφανώς δεν με πιστευει, αλλά το αφήνει να περάσει έτσι. "αυτές οι φίλες σου είναι εντελώς τρελές, έχουν ξαναρθει στο μαγαζί, όλο βλακειες κανουν. Πού τις γνώρισες?" .......Μιλάμε, δηλ αυτός προσπαθεί κι εγώ απαντάω μονολεκτικά, ψυχρά. Η Μίνα μου ψιθυρίζει ότι κάνω σαν βλαμμένη και να σοβαρευτώ. Why not? Χαλαρώνω ξανά, βουλιάζω στο ποτό μου, βουλιάζω στην μουσική, βουλιάζω στο βλέμμα του...

Για να δούμε…
Βγαίνω με τον Μ. για ένα ποτάκι. Καθώς τα λέμε, έρχεται ένας τύπος, αγκαλιάζονται, φιλιούνται, χαίρονται. Είναι φίλος του και του Φυγά, μου λένε (κι αυτός???!!!), γνωρίζονται από Αγγλία κι είχαν να βρεθούν από την φάση στην Αμερική. Δηλαδή 5-6 χρόνια περίπου. Ο τύπος μένει μόνιμα πάνω, εργάζεται στο πανεπιστήμιο, τελευταία διδάσκει κιόλας, φοράει γυαλιά, είναι ψηλός, όχι ιδιαιτέρα ωραίος, αλλά γοητευτικός. Δηλαδή μ’ αρέσει. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο πολύ ο τύπος μου.
…Τι θα δούμε
«Πού με είδες ρε φίλε?» τον ρωτάει ο Μ. «Σας είδα όταν μπήκατε. Βασικά είδα την Οσέλα πρώτα και μετά εσένα» Κόκαλο εγώ. (Τι? Γνωριζόμαστε? Είσαι σίγουρος???? Θα σε θυμόμουν!) Το αφήνω να περάσει έτσι, λέω ίσως κπ στιγμή να είχαμε μιλήσει σε κπ παρέα κοινή. Ο τύπος επιμένει «Καλά, εμείς πρέπει να έχουμε συστηθεί 30 φορές, ε?» «Δεν πειράζει, 31η: Οσέλα» (Μα ποιος είσαι επιτέλους??) Γελάει. Ωραίο γέλιο, καθαρό. «Θέμης» Τον παρατηρώ όση ώρα μιλάει με τον Μ. Ειλικρινά δεν μου θυμίζει τπτ. Πίνουμε 6-7 γύρες σφηνάκια, λέει ότι θα μείνει άλλες 2 μέρες (και 2 νύχτες, σκέφτομαι εγώ). Αναρωτιέμαι αν ξέρει για τον Φυγά. Εννοείται, μου λέει ο Μ. Παρόλα αυτά, έχω την αίσθηση ότι με φλερτάρει.
(και φυσικά θα σκάσω αν δεν το διαπιστώσω)

Tί είδαμε
Το επόμενο βράδυ, με την Ε. –standard συνεργός- πηγαίνουμε αργά στο ίδιο μπαρ. Ευτυχώς είναι εκεί. Με τον Τ. (πρώτον, ο Τ τους ξέρει όντως ό-λ-ο-υ-ς, και δεύτερον, είναι πολύ βολικό που είναι ήδη μ’ έναν φίλο μου.) Μ’ αγκαλιάζει και με φιλάει σταυρωτά. Μιλάω κυρίως με τον Τ, κι η Ε με τον Θέμη. Της έχω αναθέσει να μάθει από πού με ξέρει κλπ. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι γουστάρει, νομίζω ήδη άλλαξε ο τρόπος που κοιτιόμαστε. Γυρίζω προς το μέρος του να πάρω τσιγάρο, βρίσκει αφορμή και με τραβάει πάνω του. Ντρέπομαι απίστευτα, αλλά τον κοιτάζω αποφασισμένη. Σχεδόν αποφασισμένη. Τελικά διστάζω. Ξαναγυρίζω προς τον Τ. «Τι λέγαμε?» Ο Τ. βάζει το χέρι του στον ώμο μου και μου δείχνει βιντεάκια με γκόμενες στο κιν (τι παιδί!). Ο Θέμης μιλάει με την Ε, αλλά βάζει το χέρι του στην μέση μου. Οk, σκέφτομαι. Σε λίγο το περνάει μέσα απ’ την μπλούζα μου. Not ok. Πρέπει να κάνω κτ άμεσα, γιατί αν συναντηθούν τα χέρια τους θα ‘χουμε δράματα. Διώχνω του Τ. Ευτυχώς τ’ αγόρια είναι εντελώς μεθυσμένα, η Ε αρκετά κι εγώ όχι ιδιαίτερα. Ο Θέμης με ξανατραβάει πάνω του. «Για πες..» μου λέει. «Τι να πώ? Εσύ πες» «Να σου δώσω ένα φιλί?» (I so knew it!) Του κάνω νόημα ότι δεν είμαστε μόνοι μας. «αργότερα, τότε» «θα δούμε», λέω ναζιάρικα. «αργότερα» ξαναλέει και με σφίγγει. Κόβω το νάζι. «θα δούμε»

Επιστρέφει ο «κύπριος». Αυτό κι αν είναι νέο. Μου έστειλε ένα σύντομο μέηλ, όπου υπέγραψε «homesick», ως συνήθως. Μου είπε μόνο την ημερομηνία άφιξης και ότι το εισιτήριο είναι χωρίς επιστροφή. Στον καφέ προηγουμένως, ο Τ. μας είπε ότι η δουλειά του δεν πήγαινε και τόσο καλά, αλλά –και αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον- κι η σχέση του με την Μ. δεν ήταν πια τόσο ικανοποιητική. Εγώ και η Ε πήραμε το μέρος της κοπέλας, αλλά όταν μείναμε μόνες ανταλλάξαμε ένα φοβερό βλέμμα γεμάτο ικανοποίηση. Εγώ δεν τόλμησα να το ομολογήσω, ντράπηκα, το είπε όμως η Ε (οι καλλιτέχνες είναι ξεδιάντροποι) «Ρε συ Οσέλα, εγώ χαίρομαι που γυρίζει ο κύπριος» «κι εγώ χαίρομαι» «και θα χαρώ περισσότερο αν χωρίσουν»
Είναι κακία αυτό?