Osela In Life

Ήρθε λοιπόν η Λένα για τις γιορτές και είμαι πολύ χαρούμενη. Ξυπνάμε γύρω στις 13:00, τρώμε πρωινό και καφέ, μετά βγαίνουμε έξω για δεύτερο καφέ με την υπόλοιπη παρέα μου, γυρίζουμε σπίτι, βλέπουμε καμιά ταινία, αράζουμε με τους γονείς μου λίγο, προβάρουμε ρούχα, βγαίνουμε μετά τις 12:30, γυρίζουμε το πρωί και πέφτουμε ξερές για ύπνο. Πλήρης ανευθυνότητα. Καμία σοβαρότητα. Νηφαλιότητα ,μηδέν. Άγχος- προβλήματα, μηδέν.
Αυτή είναι ζωή.

Κι εκεί που νομίζω πως τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε καλύτερα, είναι κι ο Φυγάς εδώ τί άλλο να ζητήσω, τσουπ, μου σκάει μήνυμα ανήμερα των χριστουγέννων. "χρόνια πολλά κούκλα μου, ελπίζω να περνάς καλά και να είσαι χαρούμενη. φιλιά" Και μόνο που είδα ότι αποστολέας ήταν ο ακατονόμαστος, σφίχτηκε το στομάχι μου. Όλα γύρω μου έγιναν πιο όμορφα. Κρατήθηκα μέχρι το βράδυ και του απάντησα τότε. Η Λένα μου είπε ν' απαντήσω κτ πρόστυχο, αλλά εγώ λιποθύμησα και μόνο στην ιδέα. Τελικά σκεφτήκαμε μαζί κτ, που δεν το λες πρόστυχο, αλλά ούτε και flat. "πολλά υποσχόμενο". Έτσι είπε η Λένα ότι λέγεται το μην που έστειλα στον dj.


Με τις βλακείες της Λένας, έτσι και βρεθούμε και δεν γίνει κτ, θα γίνω ρόμπα. Και θα με περάσει και για τρελλή.

Φέτος έπαθα ένα σοκ με τ' όνομά σου, αλλά μάλλον το ξεπέρασα. Η αλήθεια είναι ότι την χρονιά που μας πέρασε ήμουν καλό κορίτσι. Θα μπορούσα και καλύτερα, αλλά τί να κάνω κι εγώ, άνθρωπος είμαι, καταλαβαίνεις.

Θέλω λοιπόν να ζητήσω 1-2 πράγματα, αν σου είναι εύκολο (για τα υπόλοιπα υπάρχει η mastercard, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο daddy)

Πρώτον, 10 μέρες άδεια, για να πάω διακοπές σε εξωτικό μέρος. Εδώ να κρυώνουν όλοι, να φοράνε παλτό και γάντια, κι εγώ να λιάζομαι σε κάποια μακρινή παραλία, πίνοντας κοκτέιλ και τρώγοντας φρούτα. (ειδικά γι' αυτό βάλε τα δυνατά σου, το θέλω πολύ)

Δεύτερον, μία βραδυνή τσαντούλα prada. Είμαι σίγουρη πως αν την δεις, θα την ερωτευτείς κι εσύ!

Τρίτον, να πέσει ο ακατονόμαστος στα πόδια μου και να με παρακαλάει. (χιχιχι)

Τέταρτον, p-l-e-a-s-e -μόνο για το 2008, να μην παχαίνουν τα γλυκά. Ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να φάω (αξία: ανεκτίμητη)

Αυτά λοιπόν, κι αν θυμηθώ κάτι άλλο θα σου γράψω πάλι.

Σε περιμένω!!!

Η βδομάδα κύλησε ήρεμα και χωρίς διάθεση. Λειτουργούσα σε "safe mode". Παρόλ' αυτά, δεν μπορείς να σταματήσεις την ζωή. Με κάποιες τύψεις βγήκα του Αγ. Νικολάου που γιόρταζαν κτ φίλοι, πήγα και χθες για καφέ με την διπλανή μου από το σχολείο.... Το βράδυ μου στειλε μην ο dj. Αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα. Βασικά πέταξα απ' τη χαρά μου. Δεν μου είπε τπτ σπουδαίο, απλά να δει τι κάνω. Ευτυχώς έδειξα ψυχραιμία και δεν του απάντησα (αν την πατήσεις μια φορά...). Θα περιμένω να περάσουν 1-2 μέρες και θα του στείλω μετά.

Το πρωί ξύπνησα απ' τις 10:00 και έκανα δουλειές. Η mama έτριβε τα μάτια της. (-Γιατί ξύπνησες νωρίς, θα πας πουθενά? -όχι mama, απλά ήθελα να κάνω κτ δουλειές που είχα αμελήσει εδώ και καιρό -Δεν είμαστε καλά...) Σκούπισα το δωμάτιό μου, κατέβασα τα βιβλία από τις βιβλιοθήκες, ξεσκόνισα τα ράφια, τα ταξινόμησα, και γενικά ήμουν πολύ νοικοκυρά. Έβαλα δυνατή μουσική για παρέα και όλα φάνηκαν πιο εύκολα.

Μπορεί και να είναι.

20 του μηνός έρχεται ο Φυγάς. Μια χαρά με βρίσκω.

Από την Παρασκευή μέχρι και χθες ήμουν στην Λένα, στην Περαία. Ο καιρός στην Θεσσαλονίκη είναι κρύος, αλλά τον περίμενα χειρότερο. Ήταν σχεδόν μια ευχάριστη έκπληξη.

Αγόρασα ένα κοτλέ μπορντώ σακάκι ,με καφέ δερμάτινα μπαλώματα στους αγκώνες, πάρα πολύ ωραίο. Η Λένα πήρε ένα μπεζ παντελόνι για το γραφείο με κάπα από πάνω. Ειλικρινά δεν μ' αρέσουν καθόλου οι κάπες. Ούτε νεκρή δεν θα φορούσα. Γενικά η μόδα φέτος δεν μ' ενθουσίασε. Βρήκα και κάτι τέλεια μποτάκια escada, αλλά δεν ξέρω αν θα τα φορέσω και πολύ.

Όταν καθίσαμε να πιούμε καφέ, μετά από 6 ώρες shopping, συνειδητοποίησα ότι ακόμα σκέφτομαι τον βλάκα, τον αχρείο dj. Ήμουν σην πόλη του, άλλωστε. Δεν το θέλω, αλλά τον σκέφτομαι. Νόμιζα ότι τον είχα ξεχάσει. "θέλεις να πάμε το βράδυ στο μαγαζί που δουλεύει?" "Είσαι τρελλή????? Με τίποτα". Γιατί δεν γίνεται να συναντηθούμε τυχαία? Τί καλά που θα ήταν να τον έβλεπα. Βασικά να μ' έβλεπε αυτός. Εγώ δεν θα του μιλούσα. Ούτε γεια. Κι αν ερχόταν αυτός να με χαιρετήσει, θα τον πάγωνα. Χιχιχι.

Πώς θα γίνει να συναντηθούμε τυχαία?!

Το βράδυ πήγαμε με τους γονείς της Λένας για φαγητό, σ' ένα μεξικάνικο κι αργότερα για ποτό οι δυο μας, σ' ένα πολύ ωραίο μαγαζί, που δυστυχώς, μετά από 3 βότκες, ξέχασα τ' όνομά του. Θυμάμαι όμως ότι γνώρισα έναν φοιτητή από την Βέροια, ήταν δεν ήταν 23, και για κπν άγνωστο σε μένα λόγο, πίστευε ότι θα με ρίξει, κι έτσι μου μιλούσε κανα 20λεπτο, ενώ εγώ κοιτούσα γύρω γύρω. Προσπάθησα να φανώ σνομπ, πράγμα που μου βγαίνει συνήθως φυσικά, αλλά όσο να 'ναι με 3 βότκες χαλαρώνεις. Άσε που τι μου φταιγε το παιδάκι.

Αν ο Άγιος Βασίλης μου 'λεγε να διαλέξω τι δώρο θέλω, ανάμεσα στον Φυγά και τον dj, ντρέπομαι που το λέω, θα διάλεγα τον dj.

Πλάκα πλάκα, ας σκεφτώ τί θέλω από τον Άγιο Βασίλη!