Osela In Life

Monday, June 21, 2010

From Time to Time

Next Time…
Το Πάσχα στο εξοχικό γνωρίσαμε με τη Μίνα 2 τύπους, αδέρφια και βγαίναμε μαζί τους. Ωραίοι άντρες. Ο ένας φλέρταρε τη Μίνα και ο άλλος εμένα. Δεν έγινε κτ, αλλά ήταν ωραία έτσι κι αλλιώς, έμεινε η προσδοκία για την επόμενη φορά που θα βρισκόμασταν.
Η επόμενη φορά ήταν πριν από κανα μήνα, όταν βρεθήκαμε για ΣΚ όλοι μαζί. Ο «δικός μου» το έπαιζε πολύ γκόμενος και την έπεφτε στη Μίνα και στην άλλη φίλη μας, και μετά σε μια άλλη και γενικότερα σε όλες εκτός από μένα- μετά βίας μου μίλησε. OMG. Της Μίνας το έπαιζε επίσης χαλαρός κι αδιάφορος, αλλά τουλάχιστον δεν την έπεφτε σε καμία. Τα πήρα άσχημα. Με δυο βότκες μου πέρασε το πρώτο σοκ, χαλάρωσα λίγο κι είπα να μπω στην κουβέντα, μπας και ξεχαστώ. Τα παιδιά έχουν εστιατόριο και μιλούσαν γι’ αυτό. Λέγανε για το αγαπημένο τους κρασί εκείνη την ώρα, και πόσο πουλάει ενώ είναι πανάκριβο, κι εντελώς αυθόρμητα είπα «α, τον ξέρω τον παραγωγό, είναι φίλος μου, προχθές ήμασταν μαζί» Με το που το είπα αυτό, με κοίταξαν και οι δύο έκπληκτοι «σοβαρά μιλάς??? Ξέρεις αυτόν??!! Έχουμε διαβάσει την ιστορία του, θέλουμε πολύ να τον γνωρίσουμε, ν’ αγοράσουμε απευθείας απ’ αυτόν, κανόνισε κονέ….»



Payback Time
Δεν άκουσα τι άλλο είπαν, οι γλώσσες τους έφτασαν μέχρι το πάτωμα, «ο δικός μου» ξαφνικά με θυμήθηκε, άλλαξε εντελώς η συμπεριφορά του. «Να έρθουμε, να βγούμε για ποτό, κανόνισε και πάρε με τηλ…..» εγώ χαμογέλασα και είπα «οπωσδήποτε», εννοώντας φυσικά «ούτε όταν παγώσει η κόλαση». Επιτέλους, η μπάλα γύρισε στην πλευρά μου. Από εκείνη την ώρα και μετά το βράδυ μου κύλησε μια χαρά. Το χρυσό μου, μπερδεύτηκε. Νόμιζε ότι είμαι το ασανσέρ που θα τον ανεβάσει, αλλά δεν τα υπολόγισε καλά. Όταν γύρισα στην πόλη, αυτός μ’ έψαχνε, πήρε και τη Μίνα και της ζήτησε το τηλ μου, σίγουρος ότι θα τρέξω. «Α, δεν μπορώ να σου το δώσω….θα της δώσω το δικό σου κι αν θέλει θα σε πάρει αυτή» του είπε. Του κόπηκε η φόρα. Άφησα να περάσουν 2 βδομάδες, αυτός μ’ έψαχνε μέχρι και στο facebook, μου άφηνε μηνύματα. Κάποια στιγμή με πέτυχε, άρχισε το γλείψιμο, τι κάνεις κούκλα μου, χάθηκες, τι θα γίνει με τον Τάδε. «τι να σου πω, δεν τον είδα, θα σου πω όταν είναι…» Του κόπηκαν όλα. Άφησα να περάσει άλλη μια βδομάδα. Παίρνω τηλ τον φίλο μου, του λέω ότι είναι δύο τύποι που έχουν εστιατόριο και μπλα μπλα μπλα…, μου κάνει την κρίσιμη ερώτηση «το ξέρεις ότι δεν γίνεται…. αλλά τέλος πάντων…για σένα…είναι πολύ φίλοι σου αυτοί???» περίμενα καιρό γι’ αυτό «όχι καλέ μου, και να σου πω την αλήθεια, είναι και ψιλοπερίεργοι, δεν ξέρω αν μπορείς να βασιστείς πάνω τους, ίσως είναι καλύτερα να μην μπλέξεις» «κι εγώ αυτό λέω τότε». Εντάξει, θα μπορούσε κπς να πει οτι αυτό που έκανα ήταν κακό, αλλά εγώ έχω δικό μου σύστημα αξιών και με συγχωρώ. Μερικές φορές η εκδίκηση είναι better than sex. Του άφησα ένα λιτό μην στο facebook, 4 λεξούλες: «No deal ,dear, sorry».
Ε όχι να νομίζει κι ο ταβερνιάρης ότι μπορεί να με δουλέψει. Έλεος.

posted by osela at 16:47 24 comments