Osela In Life

Friday, January 30, 2009

Χαμηλές Πτήσεις

Παραδόξως η σχέση μου με τον Ζ φαίνεται αρκετά ικανοποιητική. Ειδικά τελευταία που ήμουν συνέχεια στις μαύρες μου, τον ένιωσα δίπλα μου παραπάνω απ’ όσο περίμενα. Τι μου συμβαίνει άραγε??? Μεταλλάσσομαι σε άνθρωπο? Αποκτώ αισθήματα? Ή –ακόμα χειρότερα- μεγαλώνω?

Βέβαια μου έπεσαν και όλα μαζί. Πρώτα, αρρώστησα πάλι. Τα συνηθισμένα: λαιμός, μπούκωμα κλπ. Πριν προλάβω να συνέλθω, συνειδητοποιώ ότι δεν αναπνέω. Κυριολεκτικά όμως. Δεν ξέρω πώς επιβιώνω, πώς μπαίνει αέρας μέσα μου –οι φήμες ότι δεν είμαι πραγματικός άνθρωπος φουντώνουν πάλι- πάντως απ’ τη μύτη μου σίγουρα δεν μπαίνει. Το αποσυμφορητικό πραγματάκι έγινε ο καλύτερός μου φίλος.

Με τα πολλά το παίρνω απόφαση και πηγαίνω στον γιατρό. Μόνη μου –άλλος ένας φόβος που πρέπει να καταπολεμήσω. Περιμένω στην αίθουσα αναμονής και συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν δεκάδες περιοδικά, αλλά ούτε ένα ποικίλης ύλης, να διαβάσω κανα κουτσομπολιό να ξεχαστώ. Όλα είναι νάσιοναλ τζεογκράφικ, κάτι άλμπουμ με φωτογραφίες του Αιγαίου και παλιά φόκους. Κι αφού έχει επιστημονικά περιοδικά, γιατί δεν έχει βογκ??? Χμ.. σε λάθος γιατρό ήρθα. Όταν επιτέλους έρχεται η σειρά μου, αισθάνομαι σα να δίνω εξετάσεις «τι έχετε?», «πότε το παρατηρήσατε?», «καθίστε λίγο εδώ…» «λοιπόν, δεσποινίς, δεν είναι τίποτα» (τα ξέρω εγώ αυτά τα «δεν είναι τίποτα»), «απλώς έχετε στραβό διάφραγμα, αλλά αυτό διορθώνεται με μια απλή επέμβαση» (Τι??????)

Εκτός όμως από το ιατρικό μέτωπο, έχω και το επαγγελματικό. Έχουν έρθει 2 άτομα μ’ ένα πρόγραμμα του οαεδ κι έχουμε στριμωχτεί λίγο θα έλεγα. Και τι να τα κάνω εγώ αυτά τα άτομα??? Να τους δώσω να γράψουν καμιά προσφυγή ας πούμε?? Να τα στέλνω δεξιά κι αριστερά? Αποκλείεται, το θεωρώ υποτιμητικό. Τι να τους κάνω όμως???? Ειδικά η μία, έρχεται κάθε τόσο πάνω απ’ το κεφάλι μου και με ρωτάει «χρειάζεσαι κτ Οσέλα?» (έναν διπλό καπουτσίνο με μαύρη ζάχαρη) «όχι, ευχαριστώ»……….. «οσέλα, μήπως χρειάζεσαι κάτι?» (να σκάσεις ίσως??)
«μπα, ευχαριστώ».
Προγράμματα και βλακείες…
posted by osela at 12:32 13 comments