Osela In Life
Thursday, February 11, 2010
Μεγάλα Παιδιά
Περνάω τη φάση "Μ' αρέσουν οι μεγαλύτεροι άντρες". Μιλάμε βγαίνω τα βράδια και το βλέμμα μου ουτε ακουμπάει τους 30αρηδες. Είναι δυνατόν? Δεν μου προκαλούν καν το ενδιαφέρον, βαριέμαι. Oh My God, το ζω κι αυτο...
Βέβαια όταν λέω μεγαλύτεροι δεν εννοω άντρες τύπου "μπαρμπας", "θείος", "sugar daddy" κλπ. Απαραίτητη προυπόθεση (δεν τα γράφω με σειρά προτεραιότητας)
1)Να έχουν στυλ. Από κυριλέ και πούρο, μέχρι σπορ ντύσιμο και BMW μηχανή, το στυλ είναι το Α και το Ω. (και περιλαμβάνει αξιοπρεπώς ακριβό ρολόι, όχι δυσανάλογα ακριβό με το υπόλοιπο σύνολο)
2)Η εξωτερική εμφάνιση από μόνη της δεν μ' ενδιαφέρει τόσο (μην το παρακανουμε όμως)
3)Να είναι τουλάχιστον ευκατάστατοι (σε βαθμο που να μην με απασχολήσει το θέμα)
4)Να έχουν Νόμπελ (ακαδημαικοι, συγγραφεις)
5)Να είναι πετυχημένοι (πακέτο)
Τους τελευταίους 2-3 μήνες οι παρέες μου (περαν των κοριτσιών) είναι τέτοιες. Προφανώς αυτό δημιουργεί κπ εντύπωση, δεν είναι και πολύ συνηθισμένο να βλέπεις δυο κοπέλες με εναν ή δύο μεγαλύτερους άντρες, καταλαβαίνω. Η Ε. μάλιστα παρατηρησε οτι "θα νομιζουν οτι σας.."
Το ξέρω.
Τελευταία πήγαμε εγω και η Ν με εναν μεγαλο-αρχιτεκτονα σ' ενα απ' αυτα τα εστιατορια που δεν φευγεις αν δεν πληρωσεις 70-80ευρω/ατομο. Ήθελε να μας κάνει το τραπέζι και πήγαμε. Εχουμε κατσει πολλες φορες στην ιδια παρεα κι εχουμε διασκεδασει. Θα μπορουσαμε να πούμε όχι, ή, να κρυφτούμε σε καμια ασχετη ταβερνα, αλλά πήγαμε. Ήταν καταπληκτικά. Μιλήσαμε για τα ταξίδια μας, μας είπε για την Ιταλία όπου σπούδασε την εποχη που δεν υπηρχαν τηλεφωνα, για την γυναίκα και τα παιδιά του, είπαμε εμείς για τ' αγόρια μας (εγώ είπα μόνο για τον έναν), γελάσαμε, ήπιαμε 2 μπουκάλια πεπαλαιωμένο κρασί, πλήρωσε και φύγαμε.