Osela In Life
Friday, May 30, 2008
Soon Or Later
I get knocked down...
Πρώτα πιάνω πάτο. Αργά το βράδυ της Τρίτης, είμαι στη γιορτή μιας κοπέλας, στο σπίτι της. Όλοι γνωστοί κι όλοι άγνωστοι. Όλοι ίδιοι. Βγαίνω στο μπαλκόνι να πάρω αέρα και τους κοιτάζω από απόσταση. Νιώθω ξένη, παρόλο που φαινομενικά τουλάχιστον, είμαι σαν αυτούς. Παίρνω την τσάντα μου, χαιρετάω την κοπέλα και φεύγω. Κάθομαι σ’ ένα σκαλοπάτι στην είσοδο της πολυκατοικίας. Now what?
...but I get up again...
Κάθε φορά που αισθάνομαι μπερδεμένη, χαμένη στην σκοτεινή μου πλευρά, ο δρόμος της επιστροφής, είναι στην πραγματικότητα επιστροφή στα βασικά. Τηλ στην Ε., βλέπει ταινίες με τον Τ. «Πάρε ένα ΤΑΧΙ κι έλα» «Θέλω να έρθεις εσύ να με πάρεις» Μουρμουρίζει αλλά έρχεται. Το καλό με τους φίλους είναι ότι δεν χρειάζεται να τους λες πολλά. Καταλαβαίνουν και χωρίς να τους εξηγήσεις. Η Ε. δεν με ρώτησε τι έχω, μπήκα στ’ αυτοκίνητο, βάλαμε μουσική και μ’ άφησε να μιλάω περί ανέμων και υδάτων. Οι φίλοι σου επιτρέπουν να μην εκτίθεσαι.
Κάθε φορά που αισθάνομαι μπερδεμένη, χαμένη στην σκοτεινή μου πλευρά, ο δρόμος της επιστροφής, είναι στην πραγματικότητα επιστροφή στα βασικά. Τηλ στην Ε., βλέπει ταινίες με τον Τ. «Πάρε ένα ΤΑΧΙ κι έλα» «Θέλω να έρθεις εσύ να με πάρεις» Μουρμουρίζει αλλά έρχεται. Το καλό με τους φίλους είναι ότι δεν χρειάζεται να τους λες πολλά. Καταλαβαίνουν και χωρίς να τους εξηγήσεις. Η Ε. δεν με ρώτησε τι έχω, μπήκα στ’ αυτοκίνητο, βάλαμε μουσική και μ’ άφησε να μιλάω περί ανέμων και υδάτων. Οι φίλοι σου επιτρέπουν να μην εκτίθεσαι.
...and you’ll never..
Τον αστυνομικό τον είδαμε αφού μας έκανε νόημα να σταματήσουμε και μετά. Κι αυτό γιλεκάκι που φοράνε δεν φωσφορίζει αρκετά. Προφανώς τρέχαμε πολύ. «Παρασύρθηκα απ’ το δρόμο και το πάτησα λίγο παραπάνω» «Ε όχι και λίγο ρε κορίτσια…» «Μη μας μαλώνετε τώρα, δείξτε λίγη κατανόηση…» «Πρέπει να κόψω κλήση…Τέλος πάντων…Τι δουλειά κάνεις?» ρωτάει την Ε. «άνεργη είμαι» (ψέμα) «άνεργη με μερσέντες?» «της μαμάς μου είναι, εγώ δεν έχω αυτοκίνητο» (κι άλλο ψέμα). Με τα πολλά μας έκοψε μια κλήση εντελώς γελοία και μείναμε όλοι ευχαριστημένοι.
....gonna keep me down
Όταν φτάσαμε σπίτι του Τ, ένιωσα σα να ήμουν σπίτι μου. Ανοίξαμε ένα κρασί, πιάσαμε κι από έναν καναπέ και τα λέγαμε χαλαρά μέχρι το ξημέρωμα. Δεν είπαμε κουβέντα για το χάσιμό μου, ήταν όμως εμφανές ότι τώρα τα πράγματα ήταν καλά.
:-)
24 Comments:
Καλησπέρα καλή μου Οσελίτσα!...όπως βλέπω έχω και πάλι την τύχη να είμαι η πρώτη που διαβάζω το νέο σου πόστ!....και όλες αυτές τις μέρες απορούσα και έσπαγα το κεφάλι μου που είσαι και γιατί χάθηκες!....τί σου συνέβη πάλι καλή μου;;;δεν μας λες κάτι παράπάνω για το...'χάσιμό'σου όπως το αποκαλείς...αλλά κοίτα..η ζωή αυτά έχει μία χάνουμε μία κερδίζουμε...σημασία έχει να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε αυτό το....΄χάσιμο'όπως το λες κι εσύ και να προχωράμε τη ζωή μας και να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε νέες περιπέτειες και νέες εμπειρίες..ένα ταξίδι είναι η αγάπη και η ζωή καλή μου...ένα συνεχές ταξίδι..και μείς αλλάζουμε συνεχώς μέσον και προορισμούς..μπορεί να μας πονάει λίγο;;πολύ που δε 'στεκόμαστε'κάπου ή εκεί που θα θέλαμε...για λίγο περισσότερο αλλά που ξέρεις μπορεί να υπάρχει κάποιος πολύ καλύτερος προορισμός για μας....κάτι καλύτερο που να μας περιμένει να το ανακαλύψουμε,να το γευτούμε εκεί έξω!......το ίδιο μπορεί να υσχίει και για σένα!και έυχομαι να βρείς γρήγορα τον νέο σου 'προορισμό'και το νέο ταξίδι στην αγάπη και τον έρωτα!και να είναι το πιό όμορφο από όλα αυτό!Αθανασία.
Εγώ έτσι πλήττω στους γάμους (σε όλους) ειδικά όταν βλέπω κάτι κιτς ντυσίματα ή γονείς να κλαίνε από χαρά αφού πραγματοποίησαν την φαντασίωσή τους...
doctor
αθανασία
καλημέρα! δεν αναλύω το χάσιμό μου, γιατί σημασία έχει η επιστροφή..
doc
δεν βαρέθηκα ακριβώς. σιχάθηκα.
(ο,τι θέλουν οι γονείς γίνεται στον γάμο? δεν γίνεται ο,τι πει η νύφη??)
Έχεις δίκιο (στην απάντησή σου στην αθανασία):
Σημασία έχει η επιστροφή.
Θα συμπλήρωνα: Ή η ξενιτεία.
Αρκεί και τα δύο να είναι ουσιαστικά...
Osela η επιστροφη μπορει να μην πρεπει να γινει.Εχει δικιο η Αθανασια για καινουργιες διαδρομες.Επιλογες αληθινες ,σωστες, γεματες απο ενδιαφεροντα.Μια τελετουργια ειναι η ζωη.
"..Όταν φτάσαμε σπίτι του Τ, ένιωσα σα να ήμουν σπίτι μου..."
Kρατώ αυτό.
Είναι ωραίο να αισθάνεσαι ετσι κάπου.
Θα έλεγα το καλύτερο...
αλλά και πολύ δύσκολο να γίνει..
Α βρε oselaki...
Τι σαγηνευτική είσαι όταν βγάζεις ευαισθησία...
Φιλούκια
ΠΡΟΣΟΧΗ
η κλήση είναι το λιγότερο...
Ο πάτος είναι μια χαρά κατάσταση. Ό,τι πρέπει για να πηδήξουμε και να βγούμε από το πηγάδι. Κάπως έτσι δεν πάει; Ρόδα είναι όλα, καμιά φορά η ρόδα μπορεί να πατήσει κανένα καρφί και να ξεφουσκώσει και το λάστιχο, αλλά δεν έγινε και τίποτε... :):)
Εγώ εδώ είμαι. Γιόρταζα επί τετραήμερον την σημαντική επέτειο της γέννησής μου :P
Εσυ απο ο,τι βλέπω περνάς μερικές κρίσεις απαλεψιάς αλλα οκ, δε σε φοβάμαι..
fvasileiou
φυσικά, αρκεί να είσαι και ευπρόσδεκτος, όταν επιστρέφεις.
λικεράκι
η επιστροφη ειναι αναγκαία αλλά όχι μονόδρομος. δεν αποκλείει νεες διαδρομές
takis
τί? δεν θα μου την πεις??? εισαι καλά? σοβαρεύομαι και απαντώ: όλοι έχουμε τα καταφύγιά μας, συνήθως εκεί που είναι οι φίλοι μας.
ghost
"σαγηνευτική", ωραία λέξη αυτή! ευχαριστώ
geo
έχεις δίκιο. γενικά δεν τρέχει κανείς στην παρέα μου, εκτός απ' την Ε, σε μεγάλα κέφια.
hades
όντως είναι μια χαρά ο πάτος. γιατί, εκτός των άλλων, δεν έχεις τπτ πλεον να χάσεις. αυτο που με τρόμαξε, είναι κτ που ειχα ακούσει απ' τον λιάγκα -τον γνωστό λιάγκα :ο κατήφορος δεν έχει πάτο...
esta
σοβαρά μιλάς? son of a beach κι εσύ, μπράβο... (στα γενεθλια αναφερομαι)
εκ των υστέρων σπίκινγκ, ούτε εγώ με φοβάμαι!
Ο κατήφορος οντως δεν έχει τελειωμό, διότι συνήθως λείπει η απόφαση ν'ανέβεις την ανηφόρα (που κατέβηκες). Ο πάτος από την άλλη εχει να κάνει με κατακόρυφη πτώση, άρα τελειώνει κάποτε. :)
Και όντως, ποτέ δεν έχεις κάτι να χάσεις. Άλλωστε ό,τι ήταν να χάσεις το'χασες για να βρεθείς εκεί.
xairomai pou vlepo nea anartisi!!!!einai spoudaio na exeis filous sa tin E.pou de xreizetai na tous les polla...filia!!!! :)
Α και συ δικό μας παιδί είσαι; κατάλαβα....
:P
hades
δεν έχεις άδικο, ό πάτος είναι κατακόρυφη πτώση
levi
ναι, η Ε ειναι σπουδαία, όπως σπουδαίοι είναι όλοι οι φίλοι. απλά ειναι μέχρι να βρεις τον τέλειο κώδικο επικοινωνίας μαζί τους.
esta
αδερφέ?!
χαχαχααχα..
ε όχι και αδέρφια.. τέτοιο ωραίο γκομενάκι και να μαστε συγγενείς; κρίμα :P :P :P :P :P :P :P
esta
έχω έναν φίλο που όλο τον κόσμο τον φωνάζει "αδερφε", αυτό θυμήθηκα τώρα.
είμαστε πνευματικά αδέρφια, έτσι το αντιλαμβάνομαι.
εδώ είσαι?
ω ναι εδω περα ειμαι...
ενταξει, αφού επιμένεις, θα έρθω δίπλα να τα πούμε..αλλά θέλω και να κοιμηθώ λίγο..
ελα.. και εγω μετακομιζω μη νομιζεις οτι εχω και πολυ χρονο :p
αμα εισαι ακομα εδω, ξαναέλα :p false alarm.. :P
τώρα μου το λες!!!
Post a Comment
<< Home