Osela In Life

Saturday, November 3, 2007

Underground

Σάββατο βράδυ και δεν έχω και πολλά κέφια... Πήγαμε για καφέ με τα παιδιά πριν, ο Μ. και ο Γ. μιλούσαν για μετοχές, ασφαλιστικό και για υποβρύχια (?) κι εγώ έπινα την σοκολάτα μου σιωπηλή, χαζεύοντας έξω από τα τεράστια τζάμια τους περαστικούς. Το μαγαζί δεν είχε πολύ κόσμο, καθίσαμε στο μεγάλο, ξύλινο μπαρ με την βιτρίνα και τους καθρέφτες. Η μουσική ήταν απαλή, γαλλικά τραγούδια, ισπανικά, πιάνο και βιολί. Βυθίστηκα στην μελωδία κι έχασα την κουβέντα.

Τελικά αποφάσισα να πάω να δω έναν φίλο μου τραγουδιστή, μιας και μου τηλ. Για να δούμε, ελπίζω να φτιάξει η διάθεσή μου.

Τελευταία είμαι κάπως πιεσμένη. Κυρίως από τους γονείς μου. Αισθάνομαι ότι είναι περισσότερο επικριτικοί απ' ό,τι συνήθως. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα για ένα Σαβ/κο στο εξοχικό. Θα τηλ και στην Λένα, αν θέλει να έρθει κι αυτή.

Ακούω Edith Piaf, "Non, Je Ne Regrette Rien". Τι όμορφο τραγούδι...
posted by osela at 21:08

13 Comments:

Στην στάση των γονιών σου απαντας με το τραγούδι της Πιαφ?
Φιλιά Ελπιζω να είχες ένα καλό Σαββατοκύριακο

November 4, 2007 at 3:16 PM  

όχι _st_

το τραγούδι είναι άσχετο. Απλά μ' άρεσε, το άκουσα και στο καφέ και το θυμήθηκα.
Μια μέρα θα γράψω ένα ποστ για τους γονείς μου και τις προσδοκίες τους.
εντάξει, καλά πέρασα.
Φιλιά στην Θεσ/κη

November 4, 2007 at 3:32 PM  

Να μη βγαίνεις με δύο άντρες. Έχουμε τη τάση να μιλάμε μεταξύ μας για ότι μας κατέβει.

Ελπίζω να πέρασες καλύτερα.

Πολλά φιλιά

November 4, 2007 at 6:09 PM  

ghost

άντε το ασφαλιστικό, άντε και οι μετοχές. Υποβρύχια???
Είναι δυνατόν???
Πολύ χρήσιμη η συμβουλή σου, το έχω διαπιστώσει κι εγώ.

Άσε που σε αντίθετη περίπτωση (2 γυν- 1 αντρ) έτσι και πούμε κτ άλλο, πχ ότι γύρισε η μόδα στα τακούνια, πέφτει δούλεμα.

November 4, 2007 at 8:55 PM  

Osela..τα τακούνια δεν είναι ποτέ ζήτημα για δούλεμα από έναν άντρα ακόμα και όταν υποκρίνεται ότι είναι...
Κατά τα λοιπά ξημερώνει μια καινούργια εβδομάδα και..."σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε"...

November 4, 2007 at 11:50 PM  

oselaki
Τωρα που σου γραφω ειναι πια Δευτερα.
Ελπιζω να περασες ομορφα.Οτι ευκαιρια σου δινεται μην την χανεις.

November 5, 2007 at 4:05 PM  

pico

θα σε πιστέψω, κάτι παραπάνω θα ξέρεις




λικεράκι

ωραία ήταν, ελπίζω και το δικό σου Σαβ/κο το ίδιο

November 5, 2007 at 8:16 PM  

Χμ, αν μου επιτρέπεις, μην εγκλωβίζεσαι στις προσδοκίες των γονιών σου. Δική σου οι ζωή, όπως δικές τους οι δικές τους ζωές...
Η μουσική πάντοτε οφελεί, έχει μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες (αρκεί να μην ακούς τραγούδια που σε ρίχνουν)

November 5, 2007 at 9:18 PM  

Osela...)))

November 6, 2007 at 10:27 AM  

Την ταινία με την ζωή της ;
Θα την είδες φαντάζομαι, έτσι;
Υπέροχη..

November 6, 2007 at 3:44 PM  

Σπίθα

Δεν την έχω δει ακόμη, όχι.

pico
κατάλαβα...

November 6, 2007 at 4:25 PM  

hades

γενικά έμαθα να ζω έτσι και το ελέγχω. απλά μερικές φορές μου έρχεται πολύ.
Δεν γίνεται να μην εγκλωβίζεσαι, τουλάχιστον εγώ, καθώς έχω εξάρτηση από την γνώμη των δικών μου

November 6, 2007 at 4:27 PM  

Κι αν η γνώμη των δικών σου έρχεται σε σύγκρουση με τη δικιά σου ποια επικρατεί;

November 6, 2007 at 8:30 PM  

Post a Comment

<< Home