Osela In Life

Monday, November 26, 2007

Τι Μου Έμαθε Η Ζωή

(Από Τις Δουλειές Που Έχω Κάνει Ως Τώρα)

Μπαργούμαν (Φοιτήτρια, 18, μέχρι που το μαθαν οι γονείς μου κι έγινε χαμός)
1. Όσο πιο ευγενικός είναι ένας άντρας άνω των 40-45, τόσο πιο αγενής και αισχρός είναι μόλις διαφωνήσεις μαζί του.
2. Είναι απίστευτο πόσα πράγματα είναι πρόθυμος να σου αποκαλύψει ένας άγνωστος.


Ξεναγός (19, για να μάθω πώς βγαίνουν τα λεφτά και να μην κοπροσκυλιάζω στις διακοπές- ιδέα του daddy, εννοείται)
3. Τελικά δεν βγαίνουν και τόσο δύσκολα.
4. Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν περισσότερα από την ξεναγό, και το δείχνουν
5. Τα παιδιά είναι εχθροί μου


Εφημερίδα (22, με την βοήθεια του daddy, εννοείται)
6. Τελικά αυτά που σκέφτεσαι εσύ τα σκέφτονται κι άλλοι...
7. ...πολλές φορές όχι αυτοί που νόμιζες
8. Κάποια στιγμή πρέπει ν' αποφασίσεις αν είσαι έτοιμος να συγκρουστείς, με ποιους, και πόσο. Εγώ δεν ήμουν. (ή αλλιώς, είναι καλύτερα να τα λες από τον καναπέ)

Καθηγήτρια (Ιδιαίτερα μαθήματα, σε διάφορες ηλικίες)
9. Τα παιδιά είναι όλο εκπλήξεις
10. Σε παρατηρούν συ-νε-χει-α
11. Με τους ενήλικες συνενοείσαι πολύ πιο δύσκολα απ' ό,τι με τα παιδιά.

Τρέχουσα Δουλειά (24-σήμερα)
12. Όσο πιο πολλά ξέρεις, τόσο το χειρότερο για σένα.
13. Όσο πιο πρόθυμος,ευγενικός και υπομονετικός είσαι, τόσο το χειρότερο για σένα.
14. Αν έχεις δίκιο και μπορείς να το αποδείξεις, βάλ' τα και με τον Θεό τον ίδιο.
15. Μην φοβάσαι να μιλάς και να λες αυτό που σκέφτεσαι. Ο καταπιεσμένος δεν πέρασε ποτέ καλά.



Κοινό Δίδαγμα
16. Ένα χαμόγελο σε σώζει από πολύ κόπο, χρόνο και νεύρα, σε βγάζει από την δύσκολη θέση και -αν είναι πολύ καλό- σου ανοίγει πόρτες
posted by osela at 19:43

22 Comments:

Χμ, πολύ ωραίο.
Το άσχημο ξέρεις ποιο είναι; Ότι οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει πως έννοιωθαν όταν ήταν παιδιά.

Και όσον αφορά το χαμόγελο, δεν χρειάζεται να είναι εξωτερικό. ΑΝ είναι εσωτερικό είναι το Παν.

November 26, 2007 at 8:38 PM  

Eχεις δικιο oselaki.
Δεν σκυβομε το κεφαλι ποτε για κανεναν και για τιποτα.Μπραβο σου που σε τοσο μικρη ηλικια εχεις αποκτησει τις εμπειριες που καποια μαμοθρεπτα τις αφηνουν για πολυ μα πολυ αργοτερα.Εσυ πρεπει να χαμογελας παντα, γιατι μεσα απο την σιγουρια της νιοτης σου μπορεις να κατακτησεις τον κοσμο ολο.
Σε ευχαριστω για τις ιατρικες σου συμβουλες.

November 27, 2007 at 1:50 AM  

καλησπερα
πολυ ωραιο κειμενακι.

Συμφωνω απολυτα με το 12 & το 13 και δεν ξερω αν ισχυει απολυτα το 15. Πολλες φορες το να λες τα πραγματα οπως ακριβως τα σκεφτεσαι, βγαινει εναντιον σου. Αλλά μπραβο σου αν μπορεις και το κανεις, ιδιαιτερα στους χωρους εργασιας σημερα.

November 27, 2007 at 2:57 PM  

Τι είναι αυτά...
Ούτε νταλικέρης, ούτε παγωτέμπορος σε σχολεία, ούτε φουσκωτής μπαλονιών, ούτε στόχος για τούρτες, τίποτα...
Φτωχό βιογραφικό...
Δες και κάνα Βέγγο βρε παιδί μου.

Καληνύχτα oselaki

November 27, 2007 at 10:46 PM  

....να σου πω?...χωρίς τον μπαμπά έχουμε κάνει τίποτα???
(ααααα όλα κι όλα....μπορεί να έχεις πρώτη θέση-εισιτήριο στο τσίρκο που θ'ανοίξω κάποτε αλλά θα στην λέω κιόλας....να το ξέρεις ε?)
;-))))

November 28, 2007 at 10:30 AM  

Μέχρι τώρα δεν είναι και λίγα..
...για το χαμόγελο συμφωνώ με hades.
Να το πούμε " καλοπροαίρετα υποψιασμένη" ;

November 28, 2007 at 3:24 PM  

Μ'ένα χαμόγελο συμφωνώ μπορείς να κερδίσεις πολλά αν όμως φοράς κι ένα καυτό μίνι θα κερδίσεις σίγουρα περισσότερα.. τώρα αν έχεις μέσον δεν χρειάζεσαι τίποτα από αυτά.
Φιλιά.. μου άρεσε το ποστ.

November 28, 2007 at 4:33 PM  

ωραίο post!..μικρή άρχισες να δουλεύεις..εγώ λέω μπράβο στο dad που στο επέβαλε..
εγώ μέχρι 24 σπούδαζα (αλλά βασικά έκανα clubbing ΚΑΘΕ βράδυ)...

November 28, 2007 at 7:57 PM  

hades

και να θέλεις να ξεχάσεις, τα παιδιά δεν σ' αφήνουν


λικεράκι
μη νομίζεις, όλοι είμαστε μαμόθρεφτα λίγο- πολύ.


ag

το 15 κι αν ισχύει!
καλώς με βρήκες

November 28, 2007 at 8:13 PM  

ghost

έχεις πολύ χιούμορ



τσίρκο

δεν είμαι αυτοδημιούργητη. Πέτυχα νωρίτερα αυτά που θα μου έπαιρνε λίγο περισσότερο χρόνο να πετύχω. Θα τα πετύχαινα όμως, έτσι κι αλλιώς. Και μιλάω για την εφημερίδα και την τωρινή δουλειά.
Για το τσίρκο δεν ξέρω, θέσεις επισήμων έχεις???


σπίθα
το χαμόγελο εκφράζει αυτά που έχουμε μέσα μας. Την ευγενική μας διάθεση. Δεν ξέρουν όλοι την ψυχή μας και δεν είναι ανάγκη να την μάθουν. Το χαμόγελο είναι περίληψη.


ga

ο daddy είναι περίπτωση! Απ' τη μια με κακομαθαίνει κι απ' την άλλη μ' έστειλε στις διακοπές να δουλέψω.Τελείωσα στα 4 χρόνια ακριβώς, το μετάνοιωσα πολύ. Έπρεπε κανένα χρόνο να το τρενάρω.

Συγχαρητήρια για το clubbing, ε, γι' αυτό έγινα μπαργούμαν! Να κάνω αυτό που μ' αρέσει και να πληρώνομαι κιόλας!!!


shades
το μίνι μάλλον δημουργεί παρεξηγήσεις και δίνει λανθασμένη εντύπωση, παρά διευκολύνει.
Και μην ξεχνάς ότι τπτ δεν χαρίζεται χωρίς αντάλλαγμα. (διδάγματα από την πολιτική). Οπότε καλύτερα να μην είναι το μίνι το αντάλλαγμα...
φιλιά!

November 28, 2007 at 8:27 PM  

Osela δεν είδα κανένα σχόλιο για το "μέσον" όμως.

November 28, 2007 at 8:56 PM  

Νομίζω ότι, μόνο του το χαμόγελο,δεν αρκεί..ούτε έκφράζει πάντα ευγενική διάθεση.
Το χαμόγελο του Μητσοτάκη ...με τρομάζει
Το χαμόγελο του Τράγκα εκφράζει αλλαζονεία.
Το χαμόγελο της "Σαρρή-σταυρώστε με"....ας μην πώ ...τι.
Το χαρακτηριστικά επιτηδευμένο και μόνιμο χαμόγελο του Πάνου Παναγιωτόπουλου είναι ..αυταρχικό.
Κάτι άλλο ήθελες να πείς...
Αλλο ευγένεια, άλλο καθωσπρεπισμός

November 29, 2007 at 12:14 AM  

sorry shades

το μέσον δεν μπορεί να σε σώσει από τον εαυτό σου. μπορεί να λειτουργήσει σαν βοήθεια, καταλυτικά, αλλά αν εσύ είσαι κουβάς κανένας δεν πρόκειται να ρισκάρει για σε βοηθήσει.
Εξάλλου, ό,τι ισχύει για το μίνι ισχύει λίγο πολύ για το μέσον.



σπίθα

ναι, έχεις δίκιο, εγώ μιλάω για το αυθόρμητο χαμόγελο.
πάντως νομίζω ότι από την αγένεια, προτιμώ τον καθωσπρεπισμό.

November 29, 2007 at 6:14 PM  

@osela
..συμφωνούμε
ναί στο αυθόρμητο χαμόγελο και όταν δεν βγαίνει, αυτό...
όχι στην αγένεια...

November 29, 2007 at 6:53 PM  

συμφωνούμε?
αυτό πρέπει να το γράψει η ιστορία σπίθα...

November 29, 2007 at 11:58 PM  

Σσσσ! Μην το ματιάσουμε..
Άστο ...ποτέ δεν ξέρεις..

December 1, 2007 at 11:34 AM  

Ξέρεις osela, οι άνθρωποι "εποικοινωνούν", όταν καταλάβουν , ότι δεν εποικοινωνούν, πάντα...
και αυτό είναι από τα πιό δύσκολα, αλλά απαιτεί πολλά "χαρίσματα" , που τα σμιλεύουμε συνεχώς...
Καλό μήνα

December 1, 2007 at 12:28 PM  

Και είναι κακό να μην σε αφήνουν Οσέλα; Κι εκτός αυτού, γιατί να θες να ξεχάσεις;
Εμένα μου αρέσει που δεν ξεχνάω τίποτε, ακόμη κι όσα με πικραίνουν.
Εγώ τα δημιούργησα όλα άλλωστε, δεν μπορώ ν'απαρνηθώ τον εαυτό μου.

Κι αναφορικά με το χαμόγελο -που πάντοτε είναι ωραίο- ακόμη καλύτερο είναι το γέλιο. Το χαμόγελο μπορεί να βγαίνει από μέσα σου, ίσως και τις περισσότερες φορές. Η ψυχή σου όμως μόνο με το γέλιο ανοίγεται.

December 1, 2007 at 4:26 PM  

hades

εννοούσα ότι η παρουσία των παιδιών είναι τόσο έντονη και καταλυτική, που είναι αδύνατον να μην γίνεις μαζί τους παιδί.

συμφωνώ για την μνήμη.

December 4, 2007 at 2:33 PM  

σπίθα

δεν έχεις άδικο. καλό μήνα, και καλή βδομάδα, η δική μου σήμερα ξεκίνησε.

December 4, 2007 at 2:34 PM  

Μπράβο!Έχεις κάνει ήδη αρκετά και έχεις μάθει πολλά.

December 8, 2007 at 8:17 PM  

όλα καλά

μήπως είμαι έτοιμη για σύνταξη??


(γιατί δεν μπορώ να μπω στο μπλογκ σου???)

December 9, 2007 at 9:20 PM  

Post a Comment

<< Home