Osela In Life

Η Δοκιμασία
Χθες ήμουν πτώμα, ξύπνησα πρωί, μετά πήγα για μπάνιο, είδα ταινία κι αντί να λιώσω στον ύπνο σκέφτηκα να βγω για ένα ποτό. Η Ε. βαριόταν αλλά την έπεισα. Σκάμε στο συνηθισμένο μας μπαράκι και η Ε βλέπει 2 φίλους της που είχαν καιρό να βρεθούνε -και επειδή δεν είχε και που να κάτσουμε- καθίσαμε μαζί τους. Ο ένας φαρμακοποιός, ο άλλος οφθαλμίατρος νομίζω. Δηλαδή ο ένας χειρότερος απ' τον άλλον. Σχεδόν θα πέθαινα από βαρεμάρα.

Η Ανάσταση
"Μη λιποθυμήσεις, μόλις μπήκε ο Γ" μου ψιθύρισε η Ε. Τέντωσα με την μία. Σε λίγο ένιωσα το χέρι του στην πλάτη μου "τί γίνεται?" μιλούσε σε μένα και την Ε. αλλά κοιτούσε κάθε τόσο τους άλλους που ήταν μαζί μας. Πήγε και κάθισε με τους φίλους του λίγο πιο πέρα και με κοιτούσε συνέχεια. Πήγα από εκεί για ένα τσιγάρο, τελικά κάθισα καμιά ώρα, η παρέα μου έφυγε και ξέμεινα μαζί τους. Τους έθαψε όσο μπορούσε. "Τί είναι αυτοί? Γιατί βγήκατε μαζί τους? Τα nurds της γειτονιάς είναι?"

Συμπέρασμα?