Osela In Life

Πρωτομαγιά χθες και ξεχύθηκαν όλοι στις εξοχές, τις θάλασσες και τα βουνά. Να ψήσουμε, να φάμε. Μερικοί λέγανε και χρόνια πολλά. Προς στιγμήν νόμιζα ότι ήταν Πάσχα. Επειδή σε όλες τις γιορτές κάνουμε το ίδιο πράγμα (μαζευόμαστε και τρώμε), έχουμε μπερδέψει τις γιορτές. Αλλά και τις επετείους?
Εργατική πρωτομαγιά. Κόκκινος Μάης. 17 Νοεμβρίου. Υπάρχουν κάποιες μέρες, που δεν είναι γιορτές, αλλά επέτειοι. Και μάλιστα θλιβεροί. Για να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι κάποτε μετά κόπων και βασάνων, κατακτήθηκαν πέντε πράγματα.
Από την άλλη σκέφτομαι ότι η ζωή κάνει κύκλους, άρα μάλλον κάνει και η ιστορία. Κάποτε ήταν σύνηθες να δουλεύουν τα παιδιά, ή να χτυπάνε 10-14ωρο οι γονείς. Τώρα ακούγεται άσχημο να στέλνει ένας πατέρας το παιδί του να πουλάει χαρτομάντηλα, αλλά ακούγεται μια χαρά να το στέλνει σε κανα coul bar . Και όλα αρχίζουν κάπως έτσι «...για να πάρω μηχανάκι, μόνο το καλοκαίρι, .....στις διακοπές των γιορτών .....ε, 1-2 μέρες τη βδομάδα.... μπαμπά δεν πάω καλά στο σχολείο, δεν τα παίρνω τα γράμματα ...άσε με στη δουλειά τώρα που στρώθηκα και βρήκα άκρες.... δε θα τ‘ αφήσω το σχολείο, θα συνεχίσω κπ στιγμή, στο υπόσχομαι».
Όπως επίσης ακούγεται μια χαρά να δουλεύει ο πατέρας στην εταιρεία 10-12 ώρες(πολλές φορές χωρίς να πληρώνεται υπερωρίες), κάποιες φορές και Σάββατα, να 1-2 το μήνα.
Ευτυχώς ρε παιδί μου υπάρχουν οι πρωτομαγιές και πηγαίνεις σαν άνθρωπος στην εξοχή να φας με την οικογένειά σου.