Osela In Life
Tuesday, May 8, 2007
Τηλε- κοροϊδία
Εντάξει, δεν είναι ότι δεν έχω ευαισθησίες, αλλά άλλο αυτό
κι άλλο η κοροιδία.
Δεν μπορώ να πιστέψω πόσοι άνθρωποι έδωσαν χρήματα
για τον τηλε- μαραθώνιο. Το σκεπτικό μου είναι απλό.
Πρώτον, όλοι αυτοί που τον έστησαν και τον υποστήριξαν, (κα-
νάλια, εφοπλιστές, εκκλησία), θα μπορούσαν αν το ήθελαν
να χτίσουν όχι ένα, αλλά 10 τέτοια νοσοκομεία.
Δεύτερον, ένα τέτοιο έργο είναι απαίτηση των πολιτών και
θα έπρεπε να υπάρχει σαν προεκλογική δέσμευση όλων των
κομάτων. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να το πραγματοποιήσει.
Δεν είναι φιλανθρωπία, είναι ανάγκη.
Δηλαδή, αδυνατεί το κράτος, αδυνατεί η εκκλησία η φτωχούλα,
(να κάνουμε έναν τηλε- μαραθώνιο και γι' αυτήν), αδυνατεί η
κυρία που είχε την πρωτοβουλία και ο σύζυγός της, και ήρθαμε εμείς,
οι απλοί πολίτες να τους σώσουμε...
Τρίτον, ειλικρινά με πιάνει αναγούλα όταν βλέπω κόσμο (και μάλιστα
νέους ανθρ, μορφωμένους) να χαζεύουν την κυρία εφοπλιστού
λες και βλέπουν την πριγκ. Σίσσυ. Και στο φινάλε να λένε όλοι
"μπράβο της", επειδή είχε μια σκέψη που υλοποιήθηκε με
τα δικά τους τα λεφτά. Κάτι τέτοια κάνουμε και γινόμαστε
"λαουτζίκος".
Είμαι κάθετα αντίθετη με την φιλανθρωπία σ' αυτήν της τη μορφή.
Όπως είμαι κάθετα αντίθετη στον εθελοντισμό (τύπου Αθήνα 2004),
ακόμα κι αν αυτό με κάνει να φαίνομαι σκληρή και άκαρδη. Απλά δε
δέχομαι να κάνουν οι πολίτες την δουλειά άλλων.
κι άλλο η κοροιδία.
Δεν μπορώ να πιστέψω πόσοι άνθρωποι έδωσαν χρήματα
για τον τηλε- μαραθώνιο. Το σκεπτικό μου είναι απλό.
Πρώτον, όλοι αυτοί που τον έστησαν και τον υποστήριξαν, (κα-
νάλια, εφοπλιστές, εκκλησία), θα μπορούσαν αν το ήθελαν
να χτίσουν όχι ένα, αλλά 10 τέτοια νοσοκομεία.
Δεύτερον, ένα τέτοιο έργο είναι απαίτηση των πολιτών και
θα έπρεπε να υπάρχει σαν προεκλογική δέσμευση όλων των
κομάτων. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να το πραγματοποιήσει.
Δεν είναι φιλανθρωπία, είναι ανάγκη.
Δηλαδή, αδυνατεί το κράτος, αδυνατεί η εκκλησία η φτωχούλα,
(να κάνουμε έναν τηλε- μαραθώνιο και γι' αυτήν), αδυνατεί η
κυρία που είχε την πρωτοβουλία και ο σύζυγός της, και ήρθαμε εμείς,
οι απλοί πολίτες να τους σώσουμε...
Τρίτον, ειλικρινά με πιάνει αναγούλα όταν βλέπω κόσμο (και μάλιστα
νέους ανθρ, μορφωμένους) να χαζεύουν την κυρία εφοπλιστού
λες και βλέπουν την πριγκ. Σίσσυ. Και στο φινάλε να λένε όλοι
"μπράβο της", επειδή είχε μια σκέψη που υλοποιήθηκε με
τα δικά τους τα λεφτά. Κάτι τέτοια κάνουμε και γινόμαστε
"λαουτζίκος".
Είμαι κάθετα αντίθετη με την φιλανθρωπία σ' αυτήν της τη μορφή.
Όπως είμαι κάθετα αντίθετη στον εθελοντισμό (τύπου Αθήνα 2004),
ακόμα κι αν αυτό με κάνει να φαίνομαι σκληρή και άκαρδη. Απλά δε
δέχομαι να κάνουν οι πολίτες την δουλειά άλλων.
3 Comments:
Αν θέλεις να κάνεις μια καλή πράξη υπάρχουν χίλιοι άλλοι τρόποι και όχι οι λεζάντες και τα φούμαρα.. μαζί σου λοιπόν κι εγώ..
Αυτό το θέμα με την παθητική - αγουροξυπνημένη - ανεγκέφαλη - κλπ στάση του κόσμου απέναντι στο χαζοκούτι πάντα μου ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΙΕΣΗ! Είναι κάτι σαν το εξαρτημένο αντανακλαστικό που εκφράζεται στα φανάρια, όταν κάποιος νιώθει τον καταναγκασμό να δώσει κάτι στον εμφανώς ψεδοζητιάνο που προφανέστατα δεν έχει πρόβλημα υγείας... Κι ύστερα λέμε ότι έχουμε λογική και συνείδηση...
shades+ sad
φυσικά η φιλανθρωπία δεν έχει καμία σχέση με τον δημόσιο έρανο.
Sad χαίρομαι που είσαι εδώ.
Post a Comment
<< Home