Osela In Life
Sunday, December 28, 2008
Απόψε..
....Γάμος Γίνεται
Οι γάμοι δεν είναι το καλύτερό μου, είναι γνωστό αυτό. Πόσο μάλλον οταν την προηγούμενη μέρα έχω ξενυχτήσει κι έχω πιει. Ξυπνάω μεσημέρι, χάλια η επιδερμίδια μου, πονάει ελαφρώς το κεφαλάκι μου και η χωρίστρα μου έχει κάτσει στραβά. Κούκλα δηλαδή. Φτιάχνω καφέ κι ένα τοστ λαχανικών, παίρνω και 2-3 περιοδικά και ξαναγυρίζω στο κρεβάτι. Μήπως να μην πάω τελικά?? Εκτός του οτι δεν βλέπομαι, βαριέμαι κιόλας.
Με τα πολλά το παίρνω απόφαση και ξεκουνιέμαι. Κάνω peeling, μάσκα, βάζω αγγουράκια στα μάτια και λίγη μουσική. Πόσο χάλια μπορεί να είναι??
Πόσο Xάλια Mπορεί Nα Eίναι.
Εννοείται αργώ να ξεκινήσω, παίρνω τον Ζ και τη Ν και τους λέω να πάνε και θα βρεθούμε στην εκκλησία, που δεν ξέρω ακριβώς πού είναι, αλλά είμαι αισιόδοξη εκ φύσεως, οπότε δεν προβληματίζομαι. Τελικά φτάνω την ώρα που ο γάμος έχει τελειώσει και χαιρετούν το ζευγάρι. Ο Ζ και η Ν με στραβοκοιτάνε, αλλά τουλάχιστον είμαι πλέον όμορφη και φρέσκια. Η Ν έχει ντυθεί 40αρα που πάει στη δεξίωση του πρέσβη, ο Ζ μου κούκλος με το κουστούμι κι εγώ χμ... κατι απροσδιόριστο μεν, ωραίο δε. Χαιρετώ βιαστικά το ζευγάρι και ενώ ο Ζ μιλά ακόμα με τον γαμπρό, σκανάρω τον χώρο με τη Ν "νομίζω οτι βλέπω κτ ενδιαφέρον αλλά είναι μακριά" της λέω "ασε και την ξέρουμε την τύχη μας, κανας παντρεμένος θα 'ναι ή γκέι".
Μεγάλη Μπουκιά Φάε
Το γλέντι γίνεται σ' έναν πολύ μεγάλο χώρο -πρέπει να έχουν καλέσει όλη την πόλη. Καθόμαστε στο τραπέζι κι ενώ μιλάω με τον Ζ, η Ν μουρμουρίζει "αντε να βρούμε το γκομενάκι μέσα σ' αυτό το χάος", την αγνοώ και συνεχίζω με τον Ζ μέχρι που ψιθυρίζει τ' όνομά μου "οσέλα...οσέλα...ρε οσέλα!" γυρίζω ενοχλημένη και βλέπω το γκομενάκι να στέκεται μπροστά μας. "εδώ κάθονται οι φίλοι του γαμπρού??" Τελικά κάθεται δίπλα στον Ζ, προφανώς γνωρίζονται από παλιά. Το γκομενάκι, ο Ζ, εγώ και η Ν. Ο ένας δίπλα στον άλλον. Γμτ! Χάθηκε να καθόμασταν απέναντι? "Γιατί κανείς δεν μας συστήνει? " λέω στη Ν "Γιατί, ηλίθια, αν σε συστήσει ο Ζ, προφανώς θ' αναφέρει οτι εισαι η γκομενα του, οπότε καλύτερα έτσι." Σωστά. Δε το χα σκεφτεί αυτό. Ok, let the game begin!
Silent Night
Γυρίζω στ' αριστερά μου να μιλήσω στον Ζ, κοιτάζω όμως το γκομενάκι που κάθεται δίπλα του. Δεν ξέρω αν το πιασε την πρώτη φορά, τη δεύτερη όμως δεν τον κοίταξα μόνο εγώ. Με κοίταξε κι αυτός. Σοβαρός. Ανέκφραστος. Σταδιακά χαλαρώνει. Επιδιώκει να με κοιτάει, μπαίνει στην κουβέντα οταν μιλάω, μιλάει, σκύβει προς το μέρος μου και μου χαμογελάει. Πέρασε έτσι όλο το βράδυ. Δεν συστηθήκαμε ποτέ, δεν χορέψαμε μαζί, δεν μιλήσαμε αποκλειστικά οι δυο μας. Τι τέλειο!!!
Friday, December 5, 2008
Be A....
DATE
Ήταν ο πιο αυστηρός και απόμακρος συνάδελφος -προιστάμενος που πέρασε ποτέ απ' το γραφείο μας. Ήρθε για σεμινάριο -τύπου 2 βδομάδων, κι απ' την αρχή έδειξε οτι δεν αστειεύεται.
Όμως ούτε εγώ αστειεύομαι.
Είχε βέβαια τις ενστάσεις του λόγω ηλικίας, προσπάθησε να τηρήσει και το αυστηρό προφίλ του, αλλά σε μένα δεν περνάνε αυτά.
Είχε βέβαια τις ενστάσεις του λόγω ηλικίας, προσπάθησε να τηρήσει και το αυστηρό προφίλ του, αλλά σε μένα δεν περνάνε αυτά.
Εννοείται.
UPDATE
..Και λοιπόν, την μέρα που θα φευγε, τον κάλεσε ο Δ/ντης κ η προισταμενη για να μας αξιολογήσει -τι βλακεία κι αυτή θεε μου- κι άρχισε αυτή να παινεύει τον έναν και τον άλλον, μέχρι που αυτός τη διέκοψε και ειπε "Η Οσέλα. Αυτή είναι ο αφανής ήρωας του γραφειου..." κόκαλο η προισταμένη.
Αν δεν ήμουν όντως τόσο καλή θα έλεγα οτι το είπε λόγω της σχέσης που δημιουργήθηκε μεταξύ μας.
Να δεις που στο τέλος θα πάρω και προαγωγή!
