Osela In Life
Tuesday, October 28, 2008
Μια Στιγμή..
..Από Μια Γιορτή
03:30
Το πάρτυ αρχίζει όταν φεύγει ο πολύς κόσμος. Μιλάω με την Ε συνωμοτικά, σχολιάζουμε τους καλεσμένους. Πόσο πίνει η μία, με ποια ήρθε ο άλλος, τι μου έλεγε ο Ζ πριν. "ακόμα να μεθύσω", της λέω απογοητευμένη. "ε πίνε και μη μιλάς" μου είπε, ε, τι να κανω κι εγώ, άναψα ένα τσιγάρο και μέχρι να το σβήσω ήπια σχεδόν όλο το ποτό μου. Τίποτα. Δεν μεθάω. Something must be wrong with me. Και δεν ειναι ουτε 04:00. Κάθομαι δίπλα στον αγαπημένο μου μαθηματικό, που φόρεσε κοστουμι για χαρη μου και μας έχει χαζέψει όλες, και τον ρωτάω πώς τα πάει με την μελαχρινή που μιλούσε πριν...
Ο Ζ ζηλευει λίγο, αλλά τι να κάνουμε, έχουμε και φίλους. Η Ε κλαίγεται για το δικο της χαμένο φλέρτ κι η Ν λέει οτι βαρέθηκε τις σχέσεις. Ο Τ αντίθετα, την πέφτει πάλι σε όλες -κάτω των 20 εννοειται- και δηλώνει 25. Η μελαχρινή μου φίλη με συστήνει σ' εναν υποψηφιο γκομενο της (ο οποίος με 2 βότκες βλέπεται) κι αυτος μου λέει οτι μοιάζω 24. Θα λέω οτι ειμαι 23 λοιπόν! Ο σερβιτόρος μου φέρνει μια τεράστια ανθοδέσμη
και η κάρτα λέει Μάκης, και πάνω που σκεφτόμουν "ποιος ειναι πάλι αυτος?" , ο ίδιος σερβιτόρος την παίρνει πίσω και λέει οτι εγινε λάθος και ήταν γι' άλλη κοπέλα πιο δίπλα, η οποία έχει σηκωθεί όρθια και στραβοκοιτάζει κπν, μάλλον τον Μάκη, που περιτό να πω οτι εχει χλωμιάσει... Τσάμπα τσίτωσε ο Ζ. "τι λάθος ρε φίλε, εδώ παραλίγο να κλείσουν σπίτια..."
03:30
Το πάρτυ αρχίζει όταν φεύγει ο πολύς κόσμος. Μιλάω με την Ε συνωμοτικά, σχολιάζουμε τους καλεσμένους. Πόσο πίνει η μία, με ποια ήρθε ο άλλος, τι μου έλεγε ο Ζ πριν. "ακόμα να μεθύσω", της λέω απογοητευμένη. "ε πίνε και μη μιλάς" μου είπε, ε, τι να κανω κι εγώ, άναψα ένα τσιγάρο και μέχρι να το σβήσω ήπια σχεδόν όλο το ποτό μου. Τίποτα. Δεν μεθάω. Something must be wrong with me. Και δεν ειναι ουτε 04:00. Κάθομαι δίπλα στον αγαπημένο μου μαθηματικό, που φόρεσε κοστουμι για χαρη μου και μας έχει χαζέψει όλες, και τον ρωτάω πώς τα πάει με την μελαχρινή που μιλούσε πριν...
Ο Ζ ζηλευει λίγο, αλλά τι να κάνουμε, έχουμε και φίλους. Η Ε κλαίγεται για το δικο της χαμένο φλέρτ κι η Ν λέει οτι βαρέθηκε τις σχέσεις. Ο Τ αντίθετα, την πέφτει πάλι σε όλες -κάτω των 20 εννοειται- και δηλώνει 25. Η μελαχρινή μου φίλη με συστήνει σ' εναν υποψηφιο γκομενο της (ο οποίος με 2 βότκες βλέπεται) κι αυτος μου λέει οτι μοιάζω 24. Θα λέω οτι ειμαι 23 λοιπόν! Ο σερβιτόρος μου φέρνει μια τεράστια ανθοδέσμη
και η κάρτα λέει Μάκης, και πάνω που σκεφτόμουν "ποιος ειναι πάλι αυτος?" , ο ίδιος σερβιτόρος την παίρνει πίσω και λέει οτι εγινε λάθος και ήταν γι' άλλη κοπέλα πιο δίπλα, η οποία έχει σηκωθεί όρθια και στραβοκοιτάζει κπν, μάλλον τον Μάκη, που περιτό να πω οτι εχει χλωμιάσει... Τσάμπα τσίτωσε ο Ζ. "τι λάθος ρε φίλε, εδώ παραλίγο να κλείσουν σπίτια..."
Ένιγουέι.
Highlight: Η απουσία του Γ. Αυτό κι αν ήταν statement!
Sunday, October 26, 2008
Ακόμα Γιορτή
Μου έπεσαν πολλά τις τελευταίες 2-3 βδομάδες, αλλά φαίνεται πως το αντιμετωπίζω. Με περιμένει ένα μεγάλο πάρτυ για τα γενέθλιά μου και –ελπίζω- πολλά ωραία και ακριβά δώρα. Σκέφτομαι ότι πέρσι μέχρι φέτος βγήκα πολλά ραντεβού, ήπια πολλές absolut, γνώρισα αρκετό κόσμο…αλλά τελικά, τι άλλαξε στην ζωή μου?
Μάλλον τίποτα. Εξακολουθώ να ζω με τα ίδια στάνταρ, να έχω τους ίδιους φίλους και τις ίδιες συνήθειες. Προτιμώ τα σκούρα χρώματα, βαριέμαι να οδηγώ, φοβάμαι πεισματικά τα αεροπλάνα, ξυπνάω με δυσκολία το πρωί, είμαι ακόμα το pet του Δ/ντη, κουτσομπολεύω όλο τον κόσμο, εθελοτυφλώ στη σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου, απολαμβάνω ένα καλό φιλί περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, και ονειρεύομαι –ακόμα- ότι μια μέρα, όχι και τόσο μακρινή, θα πάω σ’ ένα εξωτικό νησί και δεν θα ξαναγυρίσω.
Η ζωή μου είναι η ίδια με πέρσυ.
Ευτυχώς.
Friday, October 3, 2008
Friends & ΣΙΑ
Με τον Ζ περνάω πολύ καλά. Κι αυτός βέβαια, μια χαρά περνάει μαζί μου -αυτό του έλειπε. Σκέφτομαι γιατί να χαλάσω αυτή την ισορροπία να το πω, χαλαρότητα να το πω, ξεγνοιασιά ίσως, με το να του γνωρίσω την παρέα μου. Δε λέω, καλά παιδιά όλοι. Ο καθένας μόνος του είναι μια χαρά άνθρωπος. Όταν βρίσκονται όλοι μαζί, δεν ξέρω, κάτι παθαίνουν. Αφηνιάζουν. Σεληνιάζονται. Τί να κάνω όμως, κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κι αυτό. Πάμε:
Πρώτο Χτύπημα
Μεσημεράκι για καφέ
"Που 'σαι ρε φίλε", έτσι τον χαιρέτησε ο Τ. Έσκασε χαμογελαστός, όπως πάντα, άνετος -λες και τον ξέρει 100 χρόνια, με trendy Τ-Shirt και τα γυαλιά ηλίου στο μέτωπο. Αυτό ήταν. Ερωτεύτηκαν. Ο δικός μου του έδωσε το χέρι, απάντησε κτ παρόμοιο, και τις επόμενες 2 ώρες δεν σταμάτησαν να μιλάνε και να αστειέυονται. Μίλησαν για μαγαζιά, ποτά και αυτοκίνητα.
Μελανό σημείο: Λες ο Ζ. 10 χρόνια πριν να ήταν ο Τ???? Oh, dear Lord!
Δεύτερο Χτύπημα
Βράδυ για φαγητό και ποτό σε bar- restaurant
Με τη Ν και το αμόρε της. Παραγγέλνουμε κι ο Ζ είναι λίγο μαζεμένος. Ευτυχώς με το πρώτο ποτήρι κρασί σπάει ο πάγος και τα βρίσκουμε. Αρχίζουν τ' αστεία και οι κοινές συζητήσεις. Αργότερα εγώ και η Ν. μιλάμε για τσάντες και οι άντρες γι' αυτοκίνητα, μπάλα και για μας.
Μελανό σημείο: Μίλησαν για μας.
Τρίτο Χτύπημα (κάτω απ' τη μέση)
Η Λ. δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα φίλη μου. Βέβαια την ξέρω από πάντα και με θεωρεί πολύ δικό της άνθρωπο, αλλά δεν είναι αμοιβαίο. Είναι και λίγο κακιά -κι εγώ έχω πρόβλημα με την κακία: Μπορώ να ανεχτώ μόνο την δικιά μου. Παρολαυτά:
Βράδυ στο ροκ μπαρ, με την Ε και την Λ.
Η Λ. με το που μας βλέπει τον παίρνει μονότερμα κι αρχίζει την ανάκριση. Τι ρόμπα Θέε μου. Τρόμαξα να την μαζέψω. Αλλά το χειρότερο ήρθε αργότερα, στο άσχετο. Κάτι έλεγε ο Ζ. και πετάγεται η Λ "Πάντως πολύ χάρηκα που τα φτιάξατε. Μας είχε φάει τ' αυτιά όλο το καλοκαίρι η Οσέλα".
Πρώτο Χτύπημα
Μεσημεράκι για καφέ
"Που 'σαι ρε φίλε", έτσι τον χαιρέτησε ο Τ. Έσκασε χαμογελαστός, όπως πάντα, άνετος -λες και τον ξέρει 100 χρόνια, με trendy Τ-Shirt και τα γυαλιά ηλίου στο μέτωπο. Αυτό ήταν. Ερωτεύτηκαν. Ο δικός μου του έδωσε το χέρι, απάντησε κτ παρόμοιο, και τις επόμενες 2 ώρες δεν σταμάτησαν να μιλάνε και να αστειέυονται. Μίλησαν για μαγαζιά, ποτά και αυτοκίνητα.
Μελανό σημείο: Λες ο Ζ. 10 χρόνια πριν να ήταν ο Τ???? Oh, dear Lord!
Δεύτερο Χτύπημα
Βράδυ για φαγητό και ποτό σε bar- restaurant
Με τη Ν και το αμόρε της. Παραγγέλνουμε κι ο Ζ είναι λίγο μαζεμένος. Ευτυχώς με το πρώτο ποτήρι κρασί σπάει ο πάγος και τα βρίσκουμε. Αρχίζουν τ' αστεία και οι κοινές συζητήσεις. Αργότερα εγώ και η Ν. μιλάμε για τσάντες και οι άντρες γι' αυτοκίνητα, μπάλα και για μας.
Μελανό σημείο: Μίλησαν για μας.
Τρίτο Χτύπημα (κάτω απ' τη μέση)
Η Λ. δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα φίλη μου. Βέβαια την ξέρω από πάντα και με θεωρεί πολύ δικό της άνθρωπο, αλλά δεν είναι αμοιβαίο. Είναι και λίγο κακιά -κι εγώ έχω πρόβλημα με την κακία: Μπορώ να ανεχτώ μόνο την δικιά μου. Παρολαυτά:
Βράδυ στο ροκ μπαρ, με την Ε και την Λ.
Η Λ. με το που μας βλέπει τον παίρνει μονότερμα κι αρχίζει την ανάκριση. Τι ρόμπα Θέε μου. Τρόμαξα να την μαζέψω. Αλλά το χειρότερο ήρθε αργότερα, στο άσχετο. Κάτι έλεγε ο Ζ. και πετάγεται η Λ "Πάντως πολύ χάρηκα που τα φτιάξατε. Μας είχε φάει τ' αυτιά όλο το καλοκαίρι η Οσέλα".
Μελανό σημείο: Που δεν της έφερα το τασάκι στο κεφάλι.
