Osela In Life

Πέμπτη βράδυ τηλ την Λένα στην Περαία να της πω τον πόνο μου. Αφού έχω μιλήσει ένα 20λεπτο μόνο εγώ και έχω ξεστομίσει 1000λέξεις/λεπτό, με διακόπτει και μου λέει "γιατί δεν έρχεσαι ούτως ή άλλως?" "Ε...έχω ακυρώσει και το εισητήριο" ".............." "να σου πω κάτι?θα ρθω! Και θα βγούμε!"

Πέρασα μια οδύσσεια μέχρι να φτάσω (και Ιλιάδα μαζί)....Παρασκευή βράδυ ήμουν σπίτι της. Παρά την αυπνία μου και την ταλαιπώρια του λαθρομετανάστη, είχα τέτοια υπερένταση που βγήκαμε με την μία έξω. Πήγαμε λιμάνι και αριστοτέλους. Ωραία στο λιμάνι, καλά πέρασα.

Η Λένα μου είπε ότι πρέπει να μάθει ότι εγώ πήγα έτσι κι αλλιώς. "Να δείξεις ότι δεν μασάς". Ναι ε? Εγώ γενικά κάνω ό,τι μου λέει η Λένα. Αλλά αυτό ήταν πολύ. Τί θα κανα δηλ, θα του στελνα μην "α, by the way, εγώ εδώ είμαι, μη νομίζεις ότι θα ερχόμουν μόνο για σένα"? Δεν γίνονται αυτά.

Σάββατο πήγαμε για ψώνια, μετά Καλαμαριά σε μια φίλη μας, λιώσαμε στον ύπνο, φάγαμε πέννες με σάλτσα δικής μας έμπνευσης και κατά τις 23:30 σκεφτόμασταν τι να κάνουμε. Η Λένα γενικά είναι εγγύηση. Με ξέρει από παιδί, καταλαβαινόμαστε και διασκεδάζουμε πολύ μαζί. Μακάρι να βρισκόμασταν πιο συχνά.

Εκείνη την ώρα μου ρθε μην "σ' έχω ικανή να ήρθες τελικά". "Osela, αυτός προσπαθεί. Τί θα κάνεις?" μου λεει η Λένα. "Θέλω, αλλά τέλος". "Τότε κόψε μια και καλή" . Ξανά νεύρα και ταραχή εγώ.

Δεν απάντησα εκείνη την ώρα.

Πήγαμε shark τελικά -πάντα μ' άρεσε αυτό το μαγαζί. Καλός κόσμος, πολύ παιχνίδι. Αλλά δεν ήμουν σε φόρμα. Μ' έχει καταστρέψει ο dj μου. Τον σκεφτόμουν όλο το βράδυ. Γυρίσαμε σπίτι και του στειλα μην σήμερα το πρωί. "Ήμουν shark, γύρισα αργά. Τώρα είδα το μην".

"χίλια- μηδέν" μου είπε η Λένα. "Δε θα μου ξαναμιλήσει, ε?" "Μάλλον όχι, αλλά καλύτερα έτσι".

Α ρε Λένα...Δεν ήθελα αυτό.

(Σα να μην έφταναν όλα τ' άλλα, με κατσάδιασε κι ο daddy με το που γύρισα. Με είδε ένας συνεργάτης του να καπνίζω έξω από ένα μαγαζί. Είχα βγει να μιλ στο τηλ και άναψα τσιγάρο. Και τι εικόνα είναι αυτή....με προσβάλλεις.....με εκθέτεις....να καπνίζεις δημόσια, σε λίγο θα καπνίζεις και στον δρόμο??? κλπ .

Πραγματικά δεν είχα κουράγιο να μαλώσω.)

Με τον Άλκη δεν λέμε ούτε καλημέρα. Ή μάλλον, λέμε μόνο καλημέρα. Αυτός δεν μου μιλάει, εγώ δεν έχω πρόβλημα.

Βασικά δεν με νοιάζει, καλύτερα έτσι. Αν είναι να μου μιλάει επειδή με θέλει για υπηρέτρια/ γραμματέα, καλύτερα που δεν μου μιλάει καθόλου. Ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι είμαστε συνεργάτες, με υποτιμούσε πάντα, παρά το γεγονός ότι πολλές φορές έτρεχα να διορθώσω τα δικά του λάθη. Όχι γι' αυτόν, για μην εκτεθούμε όλοι.

Τώρα πια έχω τις δικές μου υποθέσεις ...Είμαι ήρεμη, γυρίζω από το γραφείο και δεν έχω νεύρα.

Κι ας λέει ότι είμαι προστατευόμενη του Δ/ντη και της προισταμένης. Δεν είναι ψέματα. Όλοι ξέρουν την οικογενειακή φιλία μας με τον Δ/ντη. Όσο για την προισταμένη, τί να πω, νομίζω με συμπαθεί.

Φυσικά μόνο ένας ανόητος και άχρηστος άνθρωπος θα σκεφτόταν ότι ένας Δ/ντης και μια προισταμένη θα έβαζαν σε ρίσκο τον ευατό τους, την δουλειά όλων, το γραφείο και την φήμη τους, έτσι απλά για να με προστατέψουν. Αν είναι δυνατόν. Εγώ τουλάχιστον δεν θα το έκανα ποτέ αυτό.

Ωστόσο είναι αλήθεια ότι κανείς "δεν μ' αγγίζει" στη δουλειά. Το παραδέχομαι. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή οι σωστοί άνθρ εκτίμησαν την μόρφωση και τις ικανότητές μου. Και φυσικά τ΄αποτελέσματα. Και την ανικανότητα και βαρεμάρα του Άλκη. Και παράληλα με συμπαθούν. Κακό είναι?

Τέλος πάντων, είχα τον χρόνο να το επεξεργαστώ μέσα μου και να αντιδράσω ήρεμα, σταδιακά. Αλλιώς θα λεγα κανα "Άλκη Σκάσε" και θα χαμε δράματα.

Απίστευτο: Όσο ήμουν η υπηρέτρια του, έλεγε τα καλύτερα για μένα. Με θεωρούσε δικό του άνθρωπο μέσα στο γραφείο. Τώρα λέει ότι "πολύ αέρα έχει πάρει η μικρή"

Δεν πειράζει. Θα τον ανεχτώ μέχρι τα Χριστούγεννα. Μετά του 'χω δωράκι.

΄

;-)

Ο καλός μου... Μου έστειλε τελικά χθες το βράδυ.

Έβλεπα ταινία σπίτι με την Ε. και τον Μ. και μόλις είχε φύγει η Ε.

10 εγκεφαλικά έπαθα μόλις είδα το μην. Μου είπε σορυ που άργησε 1 μέρα να στειλει, ότι έχει τρεχάματα με την δουλειά- σπίτι κλπ και πώς περνάω χωρίς την μαγική μουσική του. Αυτά έγιναν γύρω στις 23:00.

Δεν ήθελα να απαντήσω με τον Μ. δίπλα μου, ήθελα να το σκεφτώ και λίγο... Με το που τελείωσε η ταινία τον έπρηξα να βγούμε για ποτό. "Βαριέμαι, δεν πάω πουθενά". "Έστω για μισή ώρα". "Ούτε για ένα λεπτό, βαριέμαι σου λέω". "Κοίτα Μ., θέλω ένα ποτό" (Ήμουν ικανή να τηλ στον daddy να του πω να βγούμε οι 2 μας) "Καλά, αλλά θα πάμε στο Ψ." Το μισώ αυτό το μαγαζί, αλλά στην κατάστασή μου δεν είχα άλλες επιλογές. Ήπια 3 ποτά μέχρι να πιει αυτός 1. Ας μην πω πόσα κάπνισα. Ήμουν πολύ χαρούμενη, μακάρι να μην είχε φύγει η Ε., να το μοιραζόμουν εκείνη την ώρα μαζί της.

Κατά τις 02:30 έφτασα σπίτι. Του έστειλα μην εκείνη την ώρα. "Σκέφτομαι να έρθω. Αν με θέλεις βέβαια." Δεν ξέρω πως το κανα εγώ αυτό. Τί ντροπή! Βέβαια μετά από 3 ποτά, τπτ δεν φαινόταν ντροπή. Μου είπε ότι με θέλει πολύ και με περιμένει.

Τώρα είμαι πολύ καλά. Κοιμήθηκα και ξύπνησα χαμογελαστή.

Θα πάω.

Δεν θα γκρινιάξω ούτε για την απόσταση, ούτε για την ταλαιπωρία, ούτε για τα τρένα, ούτε για τ' αεροπλάνα, ούτε για το κρύο της Θεσ/κης.

Θα πάω.

Επίσης δεν θ' αρχίσω τα "που έμπλεξα πάλι- δεν είμαι εγώ για τέτοια".

Δηλαδή, δεν θέλω και πολύ για να τ' αρχίσω, αλλά και μόνο που σκέφτομαι πώς ένιωσα πιστεύοντας ότι δεν θα μου απαντήσει ποτέ, συμμαζεύομαι.

Με πήρε τηλ η Ν. Λέει να πάμε για καφέ και ότι μάλλον χώρισε (πάλι), αλλά δεν είναι και σίγουρη. Πώς έχουν γίνει έτσι οι άντρες????

Παλιά, σε φιλούσε κπς και τα είχατε. Τώρα σχεδόν κάνεις παιδί μαζί του και δεν ξέρεις τι παίζει.

Κάποια στιγμή πρέπει να σκεφτώ τι θα κάνω και με τον Μ. Πρέπει να πάρω μια απόφαση, αλλά δεν είμαι σίγουρη τι θέλω και τι είναι καλό για μένα. Μακροπρόθεσμα εννοώ.

Ακούω το "You Know I'm No Good". Έχει γίνει το αγαπημένο μου τραγούδι.

Δεν είναι τέλειο?

Χθες βγήκα με μια πολύ καλή φίλη από το γραφείο. Είναι 34 χρονών, παντρεμένη με παιδί. Πολύ φρέσκος άνθρωπος. Πάντα με το χαμόγελο. Βγήκαμε λοιπόν και γίναμε τύφλα. Ήπιαμε 2 ποτά, μας έστειλαν άλλα 2, σκάσαμε στα γέλια και στον χορό.

Της είπα για τον καλό μου, τον dj μου, πόσο πολύ τον σκέφτομαι και ότι είναι αδιέξοδο κλπ, για το πόσο μ' έχει κουράσει ο Μ. Και φυσικά μου είπε αυτό που ήξερα μέσα μου από την αρχή. Τι χαζή που είμαι που δεν αφέθηκα. Γιατί δεν ξαναπήγα στην Χαλκιδική να τον δω πάλι, αυτός ψιλοέκανε σχέδια και γω τον έκοβα. Μου λεγε να πάω τον χειμώνα στην Θεσ/κη, εγώ δίσταζα κι αυτός ήταν σίγουρος ότι θα ξαναβρισκόμασταν. Κι εγώ η ηλίθια, ήθελα να του πω "πες μου πότε πας για να ρθω" αλλά φυσικά του είπα "δεν θέλω να περιμένεις τπτ από μένα....όπως έρθουν..."

Και τώρα πάει...πάει και πίσω δεν γυρνάει.

Πήρα τηλ τους φίλους μου στην Χαλκιδική και μου είπαν ότι αυτός έφυγε και τον χειμώνα θα δουλεύει στην Θεσ/κη. Και του έστειλα μην -όχι τπτ φοβερό- ένα τί κάνεις, τακτοποιήθηκες στην Θεσ/κη.

Και δεν μου απάντησε.

Δεν μπορώ να το πιστέψω. Τί άλλαξε από το Σάββατο που μιλήσαμε τελευταία φορά και ήταν όλα τέλεια μέχρι χθες.

Και άλλη να βρήκε, είναι αυτός λόγος να μην μου απαντήσει?! Αυτά ούτε εγώ δεν τα κάνω.

Δεν μπορώ να το χωνέψω.

Τώρα???? Τώρα που αποφάσισα εγώ να το ζήσω, να αφεθώ, τώρα αλλάζουν όλα? Μέσα σε 5 μέρες?!

Σε ό,τι αφορά την δουλειά φυσικά. Η συνεργασία μου με την προισταμένη αποδίδει καρπούς, έχει αρχίσει να μπαίνει μια σειρά στη δουλειά μας. Εκτός αυτού, μετά από 2 χρόνια σχεδόν, έχω αποκτήσει αυτοπεποίθηση και μπορώ και μιλάω με σιγουριά. Ξέρω τι λέω, δεν αισθάνομαι ότι θα με καπελώσει ο Άλκης. Πλέον είμαι καλύτερη απ' αυτόν. Χμ...δεν ήταν και τόσο δύσκολο τελικά. Ο πανικός του είναι εμφανής, αλλά πλέον δεν με φοβίζει. Και γι' αυτό ακριβώς δεν μπορεί και να μ΄ αγγίξει.

Το μεσημέρι πήγα για φαγητό με τον daddy, ήταν πολύ ωραία. Βέβαια για λίγο γιατί ήταν busy, αλλά πήγαμε. Λίγο πριν φύγουμε, μου τηλ ένας παλιός φίλος από την σχολή, να μου πει πως ένας γνωστός του καθηγητής διάβασε την πτυχιακή μου και 1-2 δημοσιεύσεις που είχα -thanks to daddy- και θέλει να μου μιλήσει.

Μ' αρέσει η ζωή μου. Έχω πάλι αυτή την αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά. Ότι τπτ δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο μου.

Να ξεχνούσα και τον καλό μου!

Ο Τ. μου υποσχέθηκε μπαρότσαρκα σύντομα. Άντε να δούμε. Στο μεταξύ ένας καφές ήταν αρκετός για να μου φτιάξει η διαθεση και να ξεχαστώ. Κι εκεί που είχα χαλαρώσει, με σκουντάει με τον αγκώνα, και μου κλέινει το μάτι? "Πάμε Χαλκιδική"? Ένα βλέμμα του ριξα και μαζεύτηκε. Όταν σοβαρεύει, μου φαίνεται ακόμα πιο αστείος.

"Έλα εντάξει, κι εγώ τα είχα με μπαργούμαν" "Εσύ Τ τα έχεις με μαθήτρια" "Τώρα τελείωσε" "Η σχέση σας???" "Όχι ρε, το σχολείο"

Λοιπόν αυτό μου χρειάζεται. Λίγη Λήθη. Παρέα με τον Τ. Θα καώ, αλλά θα τον ξεχάσω τον καλό μου.

Την Δευτέρα πήγα στο γραφείο κι όλοι είχαν το κεφάλι σκυμμένο. Έτσι. Δουλοπρεπείς και θρασύδειλοι μέχρι το κόκκαλο. Να δω αύριο πως θα είναι, τώρα που ανακοινώθηκαν και οι υπουργοί. Λες να κάνω κανα αστειάκι? Θ' αρχίσω να το διασκεδάζω μου φαίνεται. Καιρός δεν είναι?

Παρασκευή, σπίτι, 00:09

Σε λίγο θα βγω με τα κορίτσια. Φυσικά. Τον Μ. δεν μπορώ να τον ανεχτώ ούτε για λίγο. Δεν αντέχω να τον βλέπω, μ’ εκνευρίζει όταν μιλάει, αυτά που λέει…Χθες πήγα σπίτι του και μ’ αγκάλιαζε και μετά πιάσαμε μια κουβέντα και με νευρίασε και σε κπ φάση κλείστηκα στο μπάνιο και έκλαιγα κρυφά.
Οι φίλες μου προσπαθούν να με αποτρέψουν από το να στείλω μην στον dj. Το θεωρούν αδιέξοδο και ότι στο τέλος θα πληγωθώ περισσότερο. Καλύτερα να το κόψω τώρα. Έτσι είναι. Αλλά δεν μπορώ, θέλω. Έχει περάσει μια βδομάδα και τον σκέφτομαι συνέχεια.
Θα του στείλω. Το αποφάσισα.
Να δούμε τι θα γίνει και με τις εκλογές αύριο. Στο σπίτι επικρατεί ηρεμία.
Έρχεται η Ν. να με πάρει. Θα κάνει κανα 30λεπτο να φτάσει έτσι όπως οδηγεί. Αυτά προς το παρόν. Πάω να πιω, ελπίζω να πάμε κλαμπ μετά. Θα σκεφτώ με τα κορίτσια κτ ανώδυνο και θα του το στείλω.
Ανοίγω μια πόρτα που δεν ξέρω τι κρύβει από πίσω.


Κυριακή, σπίτι, 20:39

Δεν είμαι εδώ, είμαι αλλού. Του έστειλα, μου έστειλε, μιλήσαμε λίγο…. Είμαι πολύ χαρούμενη.
Είπα στα κορίτσια ότι αποφάσισα να του στείλω, οπότε άφησαν κι αυτές τα μη- που πας να μπλέξεις- δεν σ’ έχω για dj, και σκεφτήκαμε όλες μαζί τι θα έγραφα στο μήνυμα. Ήπιαμε και 2-3 βότκες κι όλα έγιναν πιο εύκολα. Εγώ είχα ένα χαζό χαμόγελο –ακόμα το έχω. Βλέποντας και κάνοντας.
Για τις εκλογές δεν θέλω να μιλήσω. Σκέφτηκα τον πρώην μου, τώρα θα είναι στο εκλογικό κέντρο του πατέρα του, νομίζω εκλέγεται. Θα του τηλ αργότερα.

Τελικά νομίζω πως ζω μόνο τα Σαβ/κα, ή ζω για τα Σαβ/κα.

Πήγα Χαλκιδική. Σχεδόν έβγαλα φτερά στα πόδια μου. Και πήγα μόνο για τον dj. Γιατί μετάνοιωσα που δεν έκανα τπτ το καλοκαίρι. Δεν μπορώ, τον σκεφτόμουνα. Νομίζω χάρηκε πιο πολύ κι απ' τους φίλους μου όταν με είδε. Μόλις την Παρασκευή έκλεισε το μαγαζί, πήγαμε σε club οι του μαγαζιού, πήραμε μπουκάλι για σφηνάκια, εγώ προσπαθούσα να μην πιω, και σε κπ φάση που είχαν φύγει κάποιοι και η κολλητή μου πήγε τουαλέτα, με φίλησε. Και ήταν τόσο ωραία. Όχι τόσο το φιλί όσο το γεγονός ότι το έκανε, η αίσθηση του "επιτέλους". Μ' αγκάλιαζε, με φιλούσε και μου ψιθύριζε πράγματα για το καλοκαίρι. Τότε που γνωριστήκαμε...εκείνη την φορά που είπα εκείνο, που έγινε το άλλο....που μιλούσα με κπν....που τον κοιτούσα...που έπαιξε εκείνο το τραγούδι.....τώρα που γύρισα...Νομίζω αυτό τα έκανε όλα καλύτερα.

Βέβαια, την Παρασκευή ήμουν λίγο εκνευριστική, δεν ήθελα να πιω, αυτός με πίεζε και μετά τα πήρα και άρχισα τα άσε με, δεν θέλω, ξενέρωσα, κρυώνω κλπ. και μετά σκεφτόμουν γμτ, αυτός θα θέλει τώρα να πάμε κπ οι δυο μας, εγώ δεν θέλω, τι να πω, πώς θα ξεμπλέξω............ολόκληρο έπος έπλεξα στο μυαλό μου. Αυτός έκανε τα πάντα για να με κάνει να νιώσω καλύτερα, τελικά συνήλθα. Η σκέψη ότι μπορεί να ξενερώσει μαζί μου με ταρακούνησε, πράγμα που μου συμβαίνει σπανίως. Του είπα ότι είμαστε εντάξει, ότι τον συγχωρώ. Η πλάκα είναι ότι δεν μου ζήτησε να βρεθούμε μόνοι μας. Ούτε καν το ανέφερε. Αυτό για μένα ήταν καταλυτικό.

Το Σάββατο και την Κυριακή ήμουν πιο χαλαρή. Αισθανόμουνα και πιο οικεία. Βασικά την πάτησα άσχημα. Κάθε μέρα τον σκεφτόμουν πολύ περισσότερο από την προηγούμενη. Πήγαινα να κοιμηθώ και στριφογυρνούσα. Νομίζω η γη σταμάτησε να γυρίζει για 3 μέρες. Ποιος Μ., ποιος Γ..... . Ευτυχώς έφυγα. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. Σχεδόν ερωτεύτηκα σου λέω!

Μήπως κακώς του έδωσα το τηλ μου? Εγώ δεν είχα σκοπό να ζητήσω το δικό του. Γμτ! Τώρα θα έχω να σκέφτομαι τι σημαίνει αν μου τηλ, πότε, αν δεν μου τηλ, τι να πω εγώ...κλπ.

Καφές με τα κορίτσια τώρα!!!

Χθές βγήκα με τον Τ. Είχα αν τον δω αρκετό καιρό, πραγματικά ανοίγει η καρδιά μου κάθε φορά που βγαίνουμε. Είναι πολύ αστείος και με παρασύρει στο παράλληλο σύμπαν που ζει. Περνάω τόσο ξέγνοιαστα κι ευχάριστα μαζί του. Όταν όλοι μιλάνε για εκλογές και για συμφέροντα, ο Τ. αναρρωτιέται πώς θα γίνει να ρίξει αυτήν την καινούρια που βρήκε, τί έγινε με την κοπέλα του -η οποία φέτος έδωσε εξετάσεις για το πανεπιστήμιο- είναι ταλέντο στη λαμογιά. Το χει μέσα του. Βέβαια δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι μαζί του, αλλά σίγουρα βλέπω τί του βρίσκουν οι άλλες κοπέλες. Πήγαμε για καφέ, μετά σπίτι του είδαμε ταινία, μετά σχολιάσαμε τους άλλους φίλους μας (μου είπε όλα τα gossip για όλους) είδαμε μια άλλη ταινία (μισή γιατί δεν την άντεχα άλλο τόση βλακεία) και μετά πήγε 2:00, οπότε με γύρισε σπίτι. Παρατήρησα πάντως ότι αφού τον βοήθησα με την .... που τον κατηγόρησε για βιασμό, δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην γνώμη μου. Κακώς, βέβαια, δεν είμαι και το καταλληλότερο άτομο για συμβουλές.

Στο γραφείο το κλίμα βελτιώνεται σταδιακά. Επιτέλους. Αφορμή μια δύσκολη υπόθεση στην οποία δώσαμε λύση και μάλιστα γρήγορα και άμεσα. Από την άλλη, μου την σπάει που όλη την μέρα ακούω για εκλογές. Ας ψηφίσει ο καθένας ό,τι γουστάρει. Ούτως ή άλλως αυτό θα γίνει στο τέλος. Ευτυχώς. Γιατί αλλιώς θα ψηφίζαμε όλοι ό,τι μας έλεγαν τα ΜΜΕ. Η ψήφος είναι προσωπική και μυστική. Τελεία και παύλα. Οποιαδήποτε κριτήρια έχει ο καθένας είναι εξίσου σεβαστά. Είτε ψηφίζει αυτόν που φοράει το καλύτερο ρολόι, είτε αυτόν που έχει τις καλύτερες σπουδές, που είναι πιο πειστικός, που φοράει το καλύτερο περουκίνι ή οτιδήποτε άλλο, μου είναι εξίσου αδιάφορο/ ενδιαφέρον. Καλά κάνει. Επιλογές είναι αυτά.

Μου τηλ και ο Μ. να μου πει πως τον έχω παραμελήσει. Τα νεύρα μου. Πήρα και 'γω την Ε. και της είπα να κανονίσουμε να βγούμε όλοι μαζί. Είπε εντάξει. Ο Γ. είναι κάπως ψυχρός μετά τις διακοπές, το πρόσεξε αι η Ε. Ελπίζω να μην είναι μόνιμο αυτό. Είναι οκ να φορέσω στην δουλειά μπαλούν μακό φουστίτσα? Μου την αγόρασε η mama και την λάτρεψα! Πλάκα πλάκα, έχει στρώσει η mama. Παλιά όλο βλακείες μου αγόραζε. Η Ν. λέει να την φορέσω, η mama λέει να μη τολμήσω. Την Ν. θ' ακούσω μάλλον, ότι θέλει με κάνει. Πώς μ' έπεισε να πάω μαζί της στο αθώο ραντεβού για καφέ με τον γέρο δικηγόρο, ακόμα δεν ξέρω. "Ρε Οsela, κι αν εμφανιστεί καμιά γυναίκα του"? Πρόλαβε και του είπε ότι θα έρθει και μια φίλη της (και καλά ξεκάρφωμα) και αυτός είπε ότι ίσως να ερχόταν και η γυναίκα του (μην ξεράσω). Ώρα είναι τώρα, να μου κουβαλήσει κανένα date ο γέρος, να μην ξέρω από πού να φύγω. Να δεις που θα ναι κανένας φίλος του daddy και θα γίνουμε ρεζίλι. Θα την πνίξω!